ΑΤΕΧΝΩΣ / Αλέξανδρος Σούτσος – Παναγιώτης Σούτσος, ποιήματα για το 1821

Δυο ποιήματα που γράφτηκαν με αφορμή την Επανάσταση του 1821 παρουσιάζουμε σήμερα και μαζί δίνουμε και λίγα στοιχεία για τους δημιουργούς τους. Τα αδέλφια Αλέξανδρος και Παναγιώτης Σούτσος, εκπρόσωποι του ρομαντισμού της λεγόμενης Α΄ Αθηναϊκής Σχολής,  θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν είναι και από τους πιο γνωστούς -στο πλατύ κοινό- ποιητές. Τα ποιήματα δημοσιεύτηκαν την Κυριακή 25 Μάρτη του 1884 στην  εφημερίδα «Ακρόπολις» και τα ανακαλύψαμε «σκαλίζοντας» παλιά φύλλα στο πλούσιο αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης.

ΑΤΕΧΝΩΣ / Ναπολέων Λαπαθιώτης φιλοσοφών και αυτοσαρκαζόμενος

«Κινητοποίησα τις αναμνήσεις μου, συγκέντρωσα κάτι, ό,τι μπόρεσα να βρω, από τις αναμνήσεις των άλλων, έβαλα κάτω και τα δικά του χαρτιά, ― και με βάση κυρίως τα τελευταία αυτά, προσπάθησα να τον δω, να τον στήσω ολόκληρο, πάλι, μπροστά μου ζωντανό, κ’ έτσι να τον δείξω.

ΑΤΕΧΝΩΣ / “ΣΤΟ ΛΕΝΙΝ”, ανέκδοτο ποίημα από το αρχείο του ποιητή Γιώργου Κοτζιούλα

Ο Γιώργος Κοτζιούλας γεννήθηκε το 1909 στο ορεινό χωριό Πλατανούσα του νομού Ιωαννίνων από φτωχή αγροτική οικογένεια και πέθανε πολύ πρόωρα, άρρωστος, το 1956 στην Αθήνα.

ΑΤΕΧΝΩΣ / Ο τελευταίος χορός της Κατερίνας Γώγου

Τέσσερις μέρες πριν τις πρόωρες εκλογές του Οκτώβρη του 1993, μια είδηση «στριμωχνόταν» στις τελευταίες γραμμές των προεκλογικών δελτίων ειδήσεων: «Η ηθοποιός Κατερίνα Γώγου, 53 ετών, βρέθηκε νεκρή την Κυριακή και μόλις χτες διαπιστώθηκε η ταυτότητά της»… Την επόμενη μέρα ξεκινούσαν τα αφιερώματα στον Τύπο, οι δηλώσεις και οι βιο(αγιο)γραφίες, όλα αυτά δηλαδή στα οποία η Κατερίνα Γώγου είχε γυρισμένη ―πάντα― την πλάτη.

ΑΤΕΧΝΩΣ / Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα: Από τη «ζεστασιά» της τάξης του, στο πλευρό αυτών που δε σηκώνουν τ’ άδικο

Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας· ήταν ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας που με τη ζωή και το έργο του στάθηκε η αφορμή να γνωρίσουμε την Ισπανία του μόχθου, της αντίστασης και της προόδου.

ΑΤΕΧΝΩΣ / Χοσέ Μαρτί: «Θα πεθάνω με το πρόσωπο στον ήλιο!»

Στις 19 Μάη του 1895 έχασε τη ζωή του σε μάχη, στον πόλεμο κατά της ισπανικής αποικιοκρατίας, ο ποιητής, στοχαστής, πολιτικός, συγγραφέας, και δημοσιογράφος, ο Κουβανός επαναστάτης Χοσέ Μαρτί. Ο εθνικός ήρωας της Κούβας, ο Απόστολος της Κουβανικής Ανεξαρτησίας όπως τον αποκαλούν οι Κουβανοί, αφιέρωσε τη ζωή του στην πάλη για την ανεξαρτησία και την ενότητα όλων των λαών της Λατινικής Αμερικής κατά του ισπανικού και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

ΑΤΕΧΝΩΣ / Φώτης Αγγουλές, ο προλετάριος ποιητής και αγωνιστής

Τη νύχτα 26 προς 27 Μάρτη του 1964 βρίσκεται νεκρός στο κατάστρωμα του επιβατηγού πλοίου «Κολοκοτρώνης», που έκανε το δρομολόγιο από Χίο προς Πειραιά, ο προλετάριος ποιητής – λαϊκός αγωνιστής Φώτης Αγγουλές. Πέθανε μόλις 52 χρόνων και πάμφτωχος· στις τσέπες του βρέθηκαν μόλις είκοσι δραχμές…

ΑΤΕΧΝΩΣ / Ένα ποίημα και μια φωτογραφία για τη σιωπή

Πολλές φορές η σιωπή μιλά και έχει πολλά να μάς πει, φτάνει οι κεραίες μας να είναι ευαίσθητες και δεκτικές. Πάντα θαύμαζα τους ποιητές που με μια χούφτα λέξεις μπορούν να γεμίσουν τις πιο απόμερες γωνιές της ανθρώπινης ψυχής. Ο Τάσος Λειβαδίτης κατέχει μια θέση ξεχωριστή ανάμεσά τους. Ποιητής της σιωπής, της πληγωμένης αισιοδοξίας και των πιο ―ίσως― άπιαστων ονείρων.

στηθάγχη: Χάιμε Σβαρτ: Ποιήματα της αγάπης και της ξενιτιάς ― Jaime Svart: Poemas de amor y exilio

Ξενιτιά θα πει ξεριζωμός, αποχωρισμός, πόνος. Στιγμές ανείπωτης μοναξιάς αλλά και σκληρή πάλη για επιβίωση και αγώνας για να κρατηθούν οι ρίζες υγρές, σαν τις μνήμες τις ποτισμένες με δάκρυ, για να μη ξεραθούν. Η ξενιτιά είναι καημός.  Η νοσταλγία και η προσμονή σύντροφοι αχώριστοι του ξενιτεμένου, που δεν παύει στιγμή να ονειρεύεται την επιστροφή στην «Ιθάκη». Και με το πέρασμα του χρόνου νιώθει δυο φορές ξένος, και η τότε ξενιτιά γίνεται πληγή. Η αγάπη είναι το βάλσαμο.

Ο Χιλιανός ποιητής Χάιμε Σβαρτ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, διωγμένος, την πατρίδα του όταν η αμερικανόδουλη χούντα του φασίστα Πινοσέτ ποδοπάτησε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του χιλιάνικου λαού, και έκλεισε στα   συρματοπλέγματα τα όνειρα και τις καρδιές. Αν και πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, η αναγκαστική εξορία-ξενιτιά δεν κατάφερε να σκοτώσει το όνειρο για λευτεριά και δημοκρατία, την ανάγκη για ειρηνική ζωή.  Κρατήθηκε άσβεστη η δίψα του γυρισμού.

στηθάγχη: Η ΜΙΚΡΗ ΑΠΟ ΤΗ ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ – Στη μνήμη του Χοσέ Μαρτί, του Απόστολου της Κουβανικής Ανεξαρτησίας

«Η Μαρία ήταν μια από τις κόρες του στρατηγού Μιγκέλ Γκαρσία Γκρανάδος, προέδρου της χώρας από το 1871 έως το 1873. 24 χρόνων, ο Μαρτί γνώρισε τη Μαρία, μια από τις μαθήτριές του στην Ακαδημία Θηλέων Κεντρικής Αμερικής, όπου ο σπουδαίος κουβανός πατριώτης, ποιητής και εκπαιδευτικός παρέδιδε δωρεάν μαθήματα έκθεσης το 1877. Προφανώς υπήρξε αμοιβαία έλξη ανάμεσα στο νεαρό τότε Μαρτί, ήδη αναγνωρισμένο δάσκαλο, και την κοπέλα. Ο Μαρτί ωστόσο είχε ήδη ζητήσει σε γάμο την Κάρμεν Σαγιάς Μπασάν, την οποία και παντρεύτηκε στο Μεξικό. Ένα μήνα μετά το γάμο, τον Ιανουάριο του 1878, επιστρέφει στη Γουατεμάλα, και μαθαίνει για τον τραγικό θάνατο της μαθήτριάς του.

Οικοδόμος: Να κάνουμε εμείς τη νέα χρονιά καλύτερη! – 14 «ευχές» για το 2014

Μπορούμε να κάνουμε εμείς τη νέα χρονιά καλύτερη. Να είναι το 2014 η χρονιά που θα σηκώσουμε τη δική μας παντιέρα, ενάντια στην εκμετάλλευση της μισθωτής σκλαβιάς, ενάντια στα ξενόδουλα κνώδαλα που μας ρουφάνε το αίμα, τα σιχαμερά τσιράκια και τους γλοιώδεις προπαγανδιστές τους. Το οφείλουμε στη συνείδησή μας, στα παιδιά μας, στην πατρίδα μας, στην ένδοξη ιστορία των αγώνων του λαού μας.

στηθάγχη: «Η λογοτεχνία είναι μια σοβαρή υπόθεση για μια χώρα. Είναι, πρώτα απ’ όλα, το πρόσωπό της.»

«…δεν είχε τα στοιχεία μιας ψυχρής βιβλιοπαρουσίασης
αλλά της εγκάρδιας συνεύρεσης μεταξύ φίλων…»

Θα κάνουμε μια παρέκκλιση. (Και) το σημερινό θέμα της στηθάγχης αφορά φυσικά την ποίηση, απλά η προσέγγισή μας αυτή τη φορά θα είναι «διαφορετική».

στηθάγχη: Ο Βάρναλης στις «όχθες» του Νείλου (Δεύτερο μέρος)

Μια προσπάθεια να παρουσιάσουμε μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, που συνθέτουν τη σχέση του Κώστα Βάρναλη με την Αλεξανδρινή διανόηση, γίνεται με τις δυο αυτές αναρτήσεις μας. Πρόκειται σαφώς για ένα θέμα που χρειάζεται περισσότερη διερεύνηση, και που ξεπερνά τις περιορισμένες δυνατότητες της μικρής στηθάγχης ― κάτι που θα πρέπει να πάρει υπόψη του ο αναγνώστης της προσπάθειας αυτής.(Για το πρώτο μέρος πατήστε ΕΔΩ).

στηθάγχη: Ο Βάρναλης στις «όχθες» του Νείλου (Πρώτο μέρος)

(Πρώτο από δύο μέρη) - Η ιδέα για αυτή την ανάρτηση γεννήθηκε διαβάζοντας Στρατή Τσίρκα και όχι Βάρναλη όπως προϊδεάζει ο τίτλος της τον αναγνώστη. Είχε προηγηθεί μια πρώτη, απλή αναφορά εδώ, όμως όταν βρεθήκαμε μπροστά σε άγνωστα –για το ιστολόγιο- και πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, που συνθέτουν τη σχέση του Βάρναλη με την Αλεξανδρινή διανόηση θεωρήσαμε πως έπρεπε να επανέλθουμε αναλυτικά. Πρόκειται σαφώς για ένα θέμα που χρειάζεται περισσότερη διερεύνηση, και που ξεπερνά τις περιορισμένες δυνατότητες της μικρής στηθάγχης ― κάτι που θα πρέπει να πάρει υπόψη του ο αναγνώστης της προσπάθειας αυτής.

Οικοδόμος: Γδάρ’ το…

"«Οι φτωχοί άνθρωποι δεν πρέπει να φοβούνται» δήλωσε σχετικά με το θέμα των πλειστηριασμών ο υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Κωστής Χατζηδάκης, εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου."

στηθάγχη: Έξι «στίχοι» του Τάσου Λειβαδίτη «γραμμένοι σε πακέτα τσιγάρα»

Αφιερωμένο στη μνήμη του παππού μου που τέτοιες ώρες, σαν σήμερα πριν από 73 χρόνια, κινούσε για το μέτωπο να πολεμήσει τους φασίστες επιδρομείς. Το πακέτο από τσιγάρα της φωτογραφίας, πολύτιμο απομεινάρι θύμησης, ήταν κάποτε δικό του.

Οικοδόμος: Μέχρι η αδικαίωτη ελπίδα «ν' ανθίσει μες στην καρβουνόσκονη, σαν έν' άσπρο τριαντάφυλλο»…

«Γράφω για εκείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν/ για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα από τον άμμο./ Γράφω να διαβάζουν αυτοί που μαζεύουνε τα χαρτιά απ' τους δρόμους».  

Σαν σήμερα, στις 30 Οκτώβρη του 1988, ο Τάσος Λειβαδίτης περνά στην Αιωνιότητα. Οι λαογέννητοι ποιητές δε φεύγουν. Αγκαλιάζουν με τα πελώρια απλωμένα χέρια των στίχων τους τα σκιρτήματα της ψυχής και των ονείρων μας. Στηρίζουν τα βήματά μας στα δυσκολοδιάβατα μονοπάτια των σύγχρονων καιρών και κρατάνε ανοιχτή την πόρτα της αδικαίωτης ελπίδας, μέχρι «ν' ανθίσει μες στην καρβουνόσκονη, σαν έν' άσπρο τριαντάφυλλο»… (Οικοδόμος)

Οικοδόμος: Οι «Σαμαράδες» και ο Σολωμός…

Ε.Κ.Σ. - Μουσείο Σολωμού, Κέρκυρα.

Αναρωτιέμαι αν οι ηλίθιοι βιώνουν λιγότερο επώδυνα (η μήπως ανώδυνα;) τα πρόσωπα και τα γεγονότα που  με βίαιο τρόπο εισβάλλουν καθημερινά στη ζωή μας, την προσβάλουν τη λεηλατούν και τη βιάζουν. Αν θα ήταν καλύτερα,  να μην είχε διαβάσει, κανένας, ούτε δυο γραμμές λογοτεχνίας, ιστορίας, πολιτικής οικονομίας, ή, ακόμα καλύτερα, να μην υπήρχαν η λογοτεχνία, η ιστορία, η πολιτική οικονομία. Αν δεν είχαμε καθόλου όραση και ακοή παρά μόνο ένα κεφάλι με τις τρύπες των ματιών και των αυτιών ραμμένες σφιχτά,  κι αυτό μόνιμα σκυμμένο, ή, ακόμα, και δυο χέρια ίσα για να χειροκροτούν όσο θα περιμέναμε τον τελικό αποκεφαλισμό μας.

στηθάγχη: Νίκος Καββαδίας – ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥ (στην αίσθηση του τέλους που πλησιάζει)

Θάλασσα και Καββαδίας τόσο σφιχτά δεμένοι... Δεν μπόρεσες ποτέ να φανταστείς πως ο ποιητής που ύμνησε με το έργο του τον εργάτη της θάλασσας, την κούραση, τη σκέψη, τα φαντάσματα, τις αδυναμίες, τα όνειρά του, όλα να διαδραματίζονται πάνω σ’ ένα βαπόρι που σκίζει τους ωκεανούς των πιο μακρινών ταξιδιών στους πιο ξωτικούς, για σένα, προορισμούς, έχοντας σημαία την ελευθερία του νου και της ψυχής, ή στη χειρότερη περίπτωση σ’ ένα λιμάνι, όπου το βαπόρι δένει προσωρινά μέχρι, σε λίγο,  να σαλπάρει και το ταξίδι να ξαναρχίσει και η  αίσθηση της δύναμης που δίνει η ελευθερία της απέραντης  θάλασσας να πλημμυρίσει  και πάλι, εσένα, τον αναγνώστη. Δεν μπόρεσες ποτέ να φανταστείς πως  ο ποιητής κάποτε θα σου μιλούσε για τον Αλέξη, που βλέπει το φως της ζωής να λιγοστεύει και το όνειρο να στέκεται απέναντί του  θλιμμένο και να τον αποχαιρετά λίγες στιγμές πριν το  τελευταίο του ταξίδι. Πόσο σκληρό είναι να πεθαίνεις έχοντας πριν στερηθεί την ελευθερία της δυνατότητας να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα, ή της επιλογής της γωνιάς που θ’ αφήσεις την ψυχή  σου.  Πόσο  σκληρό και απάνθρωπο, και πόση προκαλεί απογοήτευση και    πόνο,  ανείπωτο πόνο, στην αίσθηση του τέλους που πλησιάζει…

Οι στίχοι του Καββαδία ακούγονται από τον αξέχαστο –και- ηθοποιό Νότη Περγιάλη:

 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=rPun-zebL5c

ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥ

Φίλε μου Αλέξη, το 'λαβα το γράμμα σου·

και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω;

Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου

ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω...

Είναι καιρός όπου έπληξα, διαβάζοντας

όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία,

κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα

που να μου φέρει λίγη ποικιλία.

Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα

- σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε -

και τ’ άκουσα. Στην κάμαρα εσκοτείνιαζε

κι ο θόρυβος του δρόμου εσταματούσε.

Έκλαψα βέβαια, κάτω απ’ την κουβέρτα μου.

Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος!

Μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα

πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος.

Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα

κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη

και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα

κι όλο η μητέρα μου 'λεγε: Το Μάρτη...

Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα

κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει:

«Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!»

Κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει.

Να πεις σ’ όλους τους φίλους χαιρετίσματα,

κι αν τύχει ν’ απαντήσεις την Ελένη,

πως μ’ ένα φορτηγό -πες της- μπαρκάρισα

και τώρα πια να μη με περιμένει...

Αλήθεια! Ο Χάρος ήθελα να 'ρχότανε

σαν ένας καπετάνιος να με πάρει

χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του

κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει.

Αλέξη, νιώθω τώρα πως σ’ εκούρασα.

Μπορεί κιόλας να σ’ έκαμα να κλάψεις.

Δε θα 'βρεις, βέβαια, λόγια για μι’ απάντηση.

Μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις...

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

ΜΑΡΑΜΠΟΥ, εκδόσεις ΑΓΡΑ 1995

Το ποίημα μελοποιημένο από τον Θάνο Ανεστόπουλο, από τον δίσκο του «Ως το Τέλος». Ερμηνεύει ο ίδιος:

 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=KpzYj1-kK0g

Πολλά χρόνια νωρίτερα (1986) το «ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥ» μελοποίησαν οι «Ξέμπαρκοι» (Ηλίας Αρώνης – Νότης Χασάπης), στο δίσκο τους «S/S IONION 1934». Το τραγούδι ερμήνευσε η Δήμητρα Γαλάνη:

 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=W5xS8KJaALg

Ένα ακόμη τραγούδι βασισμένο στους στίχους του Καββαδία. Αυτή τη φορά από μαθήτριες του Β' Λυκείου Νεάπολης Κοζάνης (Loco de choco), οι οποίες και το ερμηνεύουν στο βίντεο που ακολουθεί:

 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=HqPclYmQ99I

[ΜΑΡΤΗΣ 2013]

στηθάγχη: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ο επόμενος σταθμός του «άγνωστου Βάρναλη»

«Ο άγνωστος ΒΑΡΝΑΛΗΣ ΚΑΙ 19 ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ», το βιβλίο του Ηρακλή Κακαβάνη από τις εκδόσεις ΕΝΤΟΣ, μετά τις επιτυχημένες παρουσιάσεις του στην Αθήνα  και σε άλλες πόλεις, συνεχίζει το ταξίδι του  ανά την Ελλάδα. Αυτή τη φορά κάνει στάση στη Θεσσαλονίκη, όπου την Κυριακή 21 Απριλίου 2013 και ώρα 7 μ.μ. θα παρουσιαστεί στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης (Εθνικής Αμύνης 27,  2ος όροφος - τηλ. 2310 374807-8).

Για τον Κώστα Βάρναλη και το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Γιώργος Χουρμουζιάδης, Αρχαιολόγος, Καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου,

Γιώργος Φαρσακίδης, Εικαστικός – Ζωγράφος,

Περικλής Παυλίδης, Επίκουρος Καθηγητής ΑΠΘ - Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης,

Σοφία Τεμεκενίδου, Φιλόλογος,

Γιώργος Σαρρής, Τραγουδοποιός,

Γιάννης Καλατζόπουλος, ηθοποιός.

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Δημοσιογράφος  – Ποιητής Απόστολος Λυκεσάς. Μελοποιημένα τραγούδια του Βάρναλη θα ερμηνεύσει ο Μάκης Σεβίλογλου με το συγκρότημά του. Ομάδα ηθοποιών της Θεσσαλονίκης θα αποδώσει υπό τη μορφή θεατρικού αναλογίου την κατάθεση του Κώστα Βάρναλη στη δίκη Λουντέμη το 1956. Θα προβληθεί ντοκιμαντέρ για τη ζωή του ποιητή και ρεπορτάζ από την πάνδημη κηδεία του.

Το βιβλίο τού Ηρακλή Κακαβάνη ερευνά άγνωστες ή λιγότερο γνωστές πλευρές του Βάρναλη και φέρνει στο φως της δημοσιότητας 19 ποιήματα. Όμως εκτός από αυτά -και άλλα- πολύ σημαντικά, η σπουδαιότητά του έγκειται στο γεγονός ότι φέρνει τον ποιητή πιο κοντά στους «ανίδεους» σαν και του λόγου μου, που επιπλέαμε στην επιφάνεια του έργου του με τη σιγουριά ότι ταξιδεύαμε σε γνωστά νερά. Το βιβλίο τού Κακαβάνη μας δίνει τη δυνατότητα να βουτήξουμε σ’ αυτά τα βαθιά νερά και να θαυμάσουμε την ομορφιά και τον πλούτο τους. Με την εκδήλωση αυτή, οι φίλοι της ποίησης και του έργου του Βάρναλη στη Θεσσαλονίκη, θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν το βιβλίο και διαβάζοντάς  το να ζήσουν  αυτό το συναρπαστικό ταξίδι.

Ο συγγραφέας

Ο Ηρακλής Κακαβάνης γεννήθηκε το 1966 στη Γαλανόβρυση Ελασσόνας, νομού Λάρισας. Σπούδασε φιλολογία και από το '91 εργάζεται ως διορθωτής στην εφημερίδα "Ριζοσπάστης", όπου σποραδικά αρθρογραφεί. Όπως επίσης και στο περιοδικό «Θέματα Παιδείας». Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Παράλληλα, ασχολείται με την επιμέλεια εκδόσεων.

Είναι συγγραφέας του βιβλίου «Ο δαίμων του τυπογραφείου», εκδόσεις «Προσκήνιο», 2008. Είχε τη φιλολογική επιμέλεια και έγραψε το εισαγωγικό σημείωµα στο Λεύκωμα «Ομήρου Ιλιάδα, 21 Λιθογραφίες το Henri Motte», εκδόσεις «Τυποεκδοτική», 2008, καλλιτεχνική επιμέλεια Γιώργου Φαρσακίδη. Το 2009 επιμελήθηκε  τις αναμνήσεις του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και αξιωματικού του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, Λύσανδρου Ταμουρίδη, με τον τίτλο «Από τον Όλυμπο στο Γράμμο». Έχει γράψει το επίμετρο που συνοδεύεται από παρουσίαση του αντιστασιακού τύπου της Ελασσόνας νομού Λάρισας. Το 2010 προλόγισε το βιβλίο της μαχήτριας του ΔΣΕ «Και τώρα πού να πάω;» (εκδόσεις «BalkanXpress») .

Στο 2011 στο Επιστημονικό Συνέδριο του για τον Κώστα Βάρναλη έκανε την εισήγηση γα τον «Δημοτικιστή Βάρναλη». Η ομιλία του συμπεριλαμβάνεται στην έκδοση των πρακτικών του Συνεδρίου από τη «Σύγχρονη Εποχή» υπό τον τίτλο «Κώστας Βάρναλης: Φως που πάντα καίει» (2012). Το Σεπτέμβρη το 2012 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις εντός το βιβλίο του «Ο άγνωστος Βάρναλης και 19 αδημοσίευτα ποιήματά του».

Είπαν για το βιβλίο:

Γεωργία Λαδογιάννη (επίκουρος καθηγήτρια): Εχει πολλές αρετές αυτό το βιβλίο. Από την πρώτη του αράδα μέχρι την τελευταία περιέχει μικρούς και μεγάλους θησαυρούς. Με το υλικό που περιέχει θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά βιβλία (...) φέρνει στη συζήτηση καίρια θέματα άλλα γνωστά και άλλα άγνωστα, μα και στα γνωστά όμως ο κύριος Κακαβάνης έχει διεξέλθει όλη τη συζήτηση  που έχει κάνει η φιλολογία.

Διονύσης Τσακνής (συνθέτης): «Το βιβλίο αυτό είναι πάρα πολύ χρήσιμο (...): Γιατί δικαιώνει τον τίτλο του αρχικά και τον δικαιώνει διότι εμάς τους μη μελετητές αλλά τους απλούς εραστές της ποίησής του και της στάσης ζωής του μας φέρνει σε επαφή με άγνωστες ή λιγότερο γνωστές πλευρές του ποιητή και του έργου του. (...) Επίσης, η ημερολογιακή παράθεση που υπάρχει στο βιβλίο το καθιστά το βιβλίο αυτό και ιδιαίτερα χρηστικό.

Νίκος Μπογιόπουλος (δημοσιογράφος): Το βιβλίο του Ηρακλή είναι έτσι κι αλλιώς σπουδαίο και (...) νομίζω για εμάς τους μη ειδικούς η αξία του βιβλίου κρίνεται από την αντοχή του στο χρόνο, όπως και για τους ειδικούς, και όταν λέω για την αξία του στο χρόνο έχει να κάνει με το πόσες φορές εμείς οι μη ειδικοί θα το αναζητήσουμε στη βιβλιοθήκη μας. Από αυτή την άποψη, είναι σίγουρο ότι το βιβλίο του Ηρακλή πολλές φορές θα διαπιστώσουμε πόσο αξίζει γιατί πολλές φορές θα το αναζητήσουμε.

Σοφία Κολοτούρου (ποιήτρια): Οφείλουμε πολλά στον Ηρακλή Κακαβάνη για την συγκέντρωση αυτού του υλικού σε ένα βιβλίο, το οποίο και ελπίζω να αποτελέσει το πρώτο βιβλίο μιας μεγάλης σειράς κατά την οποία θα επανεκδοθούν τα άπαντα του Βάρναλη, με τον σχολιασμό που τους πρέπει από τους μελετητές τους και θα μπορέσουμε να τα έχουμε κι εμείς στη σύγχρονη βιβλιοθήκη μας. Γιατί ο Βάρναλης παραμένει πεισματικά σύγχρονος όσο οι καιροί αγριεύουν, παραμένει, όπως το είπε και μόνος του στους Σκλάβους Πολιορκημένους «η Ακοή του Κόσμου».

Νίκος Σαραντάκος (μεταφραστής συγγραφέας): Πρόκειται για ένα πολύ χρήσιμο βιβλίο, που καλύπτει πολλά κενά της βαρναλικής βιβλιογραφίας και που (ελπίζω τουλάχιστον ότι) θα βοηθήσει όσους θελήσουν να ασχοληθούν στο μέλλον με το έργο του Βάρναλη.

 

[ΜΑΡΤΗΣ 2013]