Ξενιτιά
θα πει ξεριζωμός, αποχωρισμός, πόνος. Στιγμές ανείπωτης μοναξιάς αλλά και σκληρή
πάλη για επιβίωση και αγώνας για να κρατηθούν οι ρίζες υγρές, σαν τις μνήμες
τις ποτισμένες με δάκρυ, για να μη ξεραθούν. Η ξενιτιά είναι καημός. Η νοσταλγία και η προσμονή σύντροφοι αχώριστοι
του ξενιτεμένου, που δεν παύει στιγμή να ονειρεύεται την επιστροφή στην «Ιθάκη».
Και με το πέρασμα του χρόνου νιώθει δυο φορές ξένος, και η τότε ξενιτιά γίνεται
πληγή. Η αγάπη είναι το βάλσαμο.
Ο
Χιλιανός ποιητής Χάιμε Σβαρτ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, διωγμένος, την
πατρίδα του όταν η αμερικανόδουλη χούντα του φασίστα Πινοσέτ ποδοπάτησε τα
δικαιώματα και τις ελευθερίες του χιλιάνικου λαού, και έκλεισε στα συρματοπλέγματα τα όνειρα και τις καρδιές. Αν
και πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, η αναγκαστική εξορία-ξενιτιά δεν κατάφερε να
σκοτώσει το όνειρο για λευτεριά και δημοκρατία, την ανάγκη για ειρηνική ζωή. Κρατήθηκε άσβεστη η δίψα του γυρισμού.
