Οι
ράμπο της αστυνομίας κατάφεραν να συλλάβουν
μια άρρωστη γυναίκα, που καθόταν μόνη, νηστική και αβοήθητη σε ένα
παγκάκι κοντά στο μέρος από όπου δραπέτευσε, σύμφωνα με τις δηλώσεις αυτόπτη μάρτυρα που ειδοποίησε
τις αρχές.
Όταν τα ΜΜΕ (όπου «Ε» μπορείτε να προσθέσετε κατά βούληση «Εξαθλίωσης» συνειδήσεων, «Εξάρτησης», «Εξαπάτησης», «Εξαχρείωσης» κλπ.), από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η απόδραση, συντονισμένα έκαναν λόγο για «καλά οργανωμένο σχέδιο απόδρασης»…
Όταν τα ΜΜΕ (όπου «Ε» μπορείτε να προσθέσετε κατά βούληση «Εξαθλίωσης» συνειδήσεων, «Εξάρτησης», «Εξαπάτησης», «Εξαχρείωσης» κλπ.), από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η απόδραση, συντονισμένα έκαναν λόγο για «καλά οργανωμένο σχέδιο απόδρασης»…
Ο ―όπως μέσα από τα ΜΜΕ τον γνωρίσαμε― προκλητικός βίος της Β. Σταμάτη «τιμωρείται»
από τους θεσμούς του κράτους που γεννά τη διαφθορά, με την καλλιέργεια
ανθρωποφαγικών τάσεων σε αυτούς που, εστιάζοντας στο πρόσωπό της Σταμάτη,
αδυνατούν να αντιληφτούν τον έναν και μοναδικό ένοχο για τη δική τους μειονεκτική
θέση στο κοινωνικό γίγνεσθαι και αποδέχονται ως πραγματικότητα την «πραγματικότητα» που σερβίρουν τα ΜΜΕ.
«Κουφάλες
πολιτικοί», «φέρτε πίσω τα κλεμμένα», «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», «κρεμάλα
στους προδότες», είναι μερικές από τις φράσεις που ξεστόμιζαν πολλοί από αυτούς
που σήμερα ηδονίζονται να βλέπουν από τον καναπέ τους το φάντασμα της «πρώην παντοδύναμης κυρίας Τσοχατζοπούλου» να παραπαίει. Είναι συνήθως οι ίδιοι που «εμπιστεύονται»
την ελληνική αστυνομία και δικαιοσύνη κάθε που σπάνε τα απεργιακά μπλόκα των
αγροτών, των χαλυβουργών, των ναυτεργατών και άλλων εργαζομένων και τους φορτώνουν
με ποινές σαν κοινούς εγκληματίες.
Η
επιλεκτική, στα όρια της απανθρωπιάς αυστηρότητα ―σε σχέση με τα εγκλήματά
της― που επιδεικνύουν οι λειτουργοί της
δικαιοσύνης στο πρόσωπο της Σταμάτη, είναι,
όσο και αν ξενίζει κάποιους ο παραλληλισμός αυτός, αντανάκλαση του ειδώλου μιας κοινωνίας
φτιαγμένης από τους ισχυρούς που,
προκειμένου να παραμένουν στο απυρόβλητο, τρώνε τους αδύνατους και δεν διστάζουν να παραδώσουν στην
πυρά ακόμα και τους μέχρι πριν λίγο καιρό πιο πιστούς υπηρέτες τους, αν αυτοί κάνουν
το λάθος να νιώσουν «δυνατοί» και προσπαθήσουν να ανεβούν ένα σκαλί πιο ψηλά
από εκεί που τους προόριζαν.
Η
δικαιοσύνη είναι τόσο τυφλή, όσο αφελείς είναι αυτοί που πιστεύουν ότι μπορεί να
υπάρξει αληθινή δικαιοσύνη σε ένα σύστημα που από τη φύση του για να επιβιώσει
έχει ανάγκη εκτός από τη δική τους συνενοχή και το δικό τους αίμα.
