 |
| «Να αγωνιζόμαστε ενάντια στο αδύνατο και να νικάμε» |
Τις τελευταίες μέρες τα κανάλια που επιμελούνται την «ενημέρωσή» μας, αναφέρονται συχνά-πυκνά στον ιό «έμπολα» που θερίζει κυριολεκτικά τους λαούς χωρών της Αφρικής, δείχνοντας εικόνες γεμάτες από θάνατο και τον τρόμο αυτών που ακόμα δεν έχουν μολυνθεί. Πανομοιότυπα ρεπορτάζ διαλαλούν την «ανησυχία» της Δύσης και βρίθουν από ευχολόγια πολιτικών, εκκλησιαστικών και «φιλανθρωπικών» ―ως συνήθως… «μη κυβερνητικών» ― οργανώσεων.
Χτες
το βράδυ «ειδήσεις» μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού πρόβαλλαν ένα ακόμα ρεπορτάζ
βγαλμένο από το ίδιο καρμπόν. Το παρακολούθησα μόνο και μόνο μήπως σε αυτό
γινόταν… η «έκπληξη». Μια ―έστω― αναφορά
δηλαδή στο γεγονός ότι την αμέσως προηγούμενη μέρα αναχώρησαν από την Κούβα για τη Σιέρα Λεόνε 62 Κουβανοί γιατροί και 103 νοσηλευτές προκειμένου να συμμετάσχουν στις
προσπάθειες για ανακούφιση αυτών που έχουν μολυνθεί από τον φονικό ιό.
Η
έκπληξη δεν έγινε και ούτε περιμένουμε να γίνει. Τέτοιες ειδήσεις δεν θα τις
δείξουν τα κανάλια μας. Συνεπώς ο ελληνικός λαός δεν θα μάθει ποτέ (ή θα μάθει πολύ δύσκολα και από άλλες οδούς)
και ότι άλλοι 296 Κουβανοί γιατροί και νοσηλευτές εκπαιδεύονται για τον ίδιοσκοπό και μόλις τελειώσει η εκπαίδευσή τους θα μεταβούν στη Λιβερία και τη Γουινέα.
Όπως
δεν θα μάθει ότι από τη χρήση του φαρμάκου Heberprot-P, που παρασκευάζεται στην Κούβα, επωφελήθηκαν περισσότεροι από 31.000 διαβητικοί στο νησί της Επανάστασης, καθώς καταγράφηκε πάνω από 78% μείωση του κινδύνου
ακρωτηριασμού στους ασθενείς με διαβητικά έλκη ποδιών, από τη χορήγησή του.
Δεν
πρόκειται ποτέ να πουν τα κανάλια στο λαό μας ότι η «μικρή», σοσιαλιστική Κούβα έχει «εξάγει» μέχρι στιγμής πάνω από 50.000 Κουβανούς γιατρούς και νοσηλευτές σε 66 χώρες σε όλον τον κόσμο (4.000 σε 32 χώρες της Αφρικής!), προσφέροντας
υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας σε ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους
λαούς αναπτυσσόμενων χωρών, την ίδια στιγμή που η «δημοκρατική» υπερδύναμη των ΗΠΑ
εκφράζει την «αλληλεγγύη» της στις ίδιες χώρες εξάγοντας κανόνια και καυτό
μολύβι…
Πώς
μια χώρα που καταλαμβάνει μια μικροσκοπική κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη, μπορεί και
δίνει μαθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης στους λαούς όπου γης, σε τέτοιο βαθμό;
Είναι ζήτημα προτεραιοτήτων. Η Κούβα είναι σοσιαλιστική. Ο λαός της, με την
καθοδήγηση του Φιντέλ, πέταξε στη θάλασσα αυτούς που είχαν κάνει την πανέμορφη
γη τους μπουρδέλο των αμερικάνων καπιταλιστών. Πήρε τις τύχες του στα χέρια
του. Πολέμησε σκληρά με το τουφέκι και πολλούς ακόμα τρόπους και πολεμάει μέχρι
σήμερα, απέναντι στην οικονομική απομόνωση που έχουν επιβάλει στην Κούβα οι ΗΠΑ
και οι σύμμαχοί της, έχοντας καταφέρει όχι μόνο να σταθεί στα πόδια του, αλλά
να έχει να επιδείξει επιτεύγματα σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία, ο
αθλητισμός κ.ά., τέτοια σε μέγεθος που κάνουν κάθε καλοπροαίρετο και ανεπηρέαστο
από την «δυτική» προπαγάνδα άνθρωπο, να αναρωτηθεί πόσα ακόμα θα είχε καταφέρει
ο κουβανικός λαός αν τον άφηναν ήσυχο να πορευτεί στο δρόμο που ο ίδιος χάραξε.
Δεν
πρόκειται λοιπόν για καμιά έκπληξη. Οι καπιταλιστές θεοποιούν το κέρδος τους και
δεν δίνουν δεκάρα αν αυτό προέρχεται από την
απόκρυψη ειδήσεων σαν τις παραπάνω ή από τον θάνατο των ανθρώπων. Ο σοσιαλισμός έχει στο επίκεντρό του τον
άνθρωπο και τις ανάγκες του. Στην απέραντη χώρα του Λένιν και σε μια σειρά ακόμα χώρες οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού τονίζουν σήμερα περισσότερο από ποτέ την αναγκαιότητά του. Η μικρή, σοσιαλιστική Κούβα με τους μεγάλους
ανθρώπους επιμένει να επιβεβαιώνει μέχρι σήμερα ότι το αδύνατο μπορεί να νικηθεί.
