στηθάγχη / Στον σοφό παππού μου Ιούλιο Βερν

Σε μια άκρη της βιβλιοθήκης, το ένα σφιχτά δίπλα στο άλλο. Ταλαιπωρημένα εξώφυλλα και σελίδες ωχρές, ποτισμένες με τη μυρωδιά που αφήνει πίσω του το πέρασμα του χρόνου. Τα τέκνα του πλοιάρχου Γκραν, Μιχαήλ Στρογκώφ, Ο δεκαπενταετής πλοίαρχος, Είκοσι χιλιάδες λεύγες υπό την θάλασσαν, Ο γύρος του κόσμου σε ογδόντα ημέρες, είναι μερικά από τα πρώτα μου βιβλία· από εκδοτικούς οίκους όπως ΑΣΤΗΡ, ΑΛΜΑ, ΓΕΜΕΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, εκεί κοντά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ΄70.

Ο Ιούλιος Βερν ήταν ο πρώτος που με πήρε απ’ το χέρι και με πήγε μακριά.  Διασχίσαμε με την ίδια  άμαξα τη σιβηρική στέπα, θαυμάσαμε τις κορυφογραμμές της Παταγονίας, δαμάσαμε τα κύματα του ωκεανού με τη θαλαμηγό «Ντύνκαν» και με τον «Ναυτίλο» του πλοιάρχου Νέμο προσεγγίσαμε σε σκοτεινούς βυθούς με αλλόκοτους κατοίκους.

Δεν μείναμε όμως μόνο στο ταξίδι. Σαν καλόκαρδος και σοφός  παππούς μου έδειξε το δρόμο ν’ ανακαλύψω τι κρύβεται πίσω από τους φανταστικούς ήρωες και τις ιστορίες τους, μ’ έμαθε ν’ αγαπώ τη φύση και την ελευθερία, να σέβομαι και ν’ αγαπώ τους ανθρώπους, με δίδαξε ότι η πρόοδος περνάει μέσα από την ανάπτυξη της επιστήμης και την τεχνολογική εξέλιξη  και ότι το μέλλον θα γίνει καλύτερο αν κατανοήσουμε και ερμηνεύσουμε σωστά το παρόν. Αυτός ο οραματιστής και πολυμήχανος Γάλλος φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης που ο γράφων συνέχισε ν’ ανοίγει κανένα βιβλίο και πέρα από τα παιδικά-εφηβικά του χρόνια.

Τα σημερινά παιδιά «αναθέτουν» την δυνατότητά τους να ονειρεύονται σε παιχνίδια και δραστηριότητες που στην ουσία τους κόβουν τα φτερά και τα κρατάνε καθηλωμένα -και κυριολεκτικά- σε μια  καρέκλα. Τα παιδιά δεν φταίνε. Οι εποχές αλλάζουν, η ζωή και οι συνήθειες των ανθρώπων αλλάζουν. Σήμερα οι λέξεις υποχωρούν διαρκώς κάτω από τη δύναμη της ευκολίας της εικόνας. Τα όνειρα αν και δεν θα πάψουν να γεννιούνται, θα δυσκολεύονται ολοένα και περισσότερο να κερδίσουν την ελευθερία τους, έξω από ορθογώνιες οθόνες υψηλής ευκρίνειας, χωρίς να τους επιβάλλεται να μετατραπούν σε βίντεο και ν’ «ανεβούν» σε κάποια από τις παγκόσμιες πλατφόρμες προβολής.

Ανάμεσα στις σελίδες των προαναφερόμενων βιβλίων βρίσκονται κλεισμένα, εκτός από τ’ αποτυπώματα των δαχτύλων που τις ξεφύλλισαν, τα «ίχνη» των πιο άγουρων ονείρων. Πρώτα σκιρτήματα μιας πορείας που έμελλε να πάρει το δρόμο της σ’ έναν κόσμο τόσο διαφορετικό μα και τόσο όμοιο με αυτόν που περιγράφει ο Ιούλιος Βερν. Αν τα πατήματα που ακολούθησαν μπόρεσαν να ισορροπήσουν πάνω στο τεντωμένο σκοινί που καλείται ο καθένας να περάσει, κάποια «χιλιόμετρα» αυτής της διαδρομής ανήκουν  αναμφισβήτητα στον σοφό παππού μου Ιούλιο Βερν.

[Ο Ιούλιος Βερν γεννήθηκε στις 8 Φλεβάρη 1828 και έφυγε από τη ζωή στις  24 Μάρτη 1905.]

Πέμπτη 24 Μάρτη 2016. 
http://stithaghi.blogspot.gr/2016/03/blog-post_24.html