Ο Κλέων Τριανταφύλλου (Αττίκ), υπήρξε πολυτάλαντος δημιουργός. Μουσικοσυνθέτης, στιχουργός, δεξιοτέχνης στο πιάνο και ερμηνευτής των τραγουδιών του, ο Αττίκ υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές του ελαφρού τραγουδιού στη χώρα μας, στις αρχές του 20ού αιώνα. Με την τέχνη του σφράγισε το ελληνικό τραγούδι και τη διασκέδαση στην εποχή του και με τη θρυλική «Μάντρα» του βοήθησε να αναδειχτούν πολλά νέα ταλέντα που στη συνέχεια διέπρεψαν στον χώρο του τραγουδιού και του θεάματος γενικότερα.
Γεννήθηκε
στην Αθήνα στις 19 Μάρτη του 1885 και μεγάλωσε στην Αίγυπτο, όπου παρακολούθησε
μαθήματα μουσικής. Έζησε για πολλά χρόνια στο Παρίσι, όπου εργάστηκε ως
ηθοποιός και το 1930 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και δημιούργησε την περίφημη
"Μάντρα του Αττίκ". Άνθρωπος χαρισματικός, γενναιόδωρος και ευαίσθητος,
έφυγε πρόωρα από τη ζωή (αυτοκτόνησε) στις 29 Αυγούστου του 1944.
Δημιουργός πολλών μεγάλων επιτυχιών στην εποχή τους, ξεχασμένων και άγνωστων στο πλατύ κοινό σήμερα (όπως άλλωστε και τα τραγούδια και άλλων δημιουργών του λεγόμενου «ελαφρού τραγουδιού»), όπως «Παπαρούνα» (1936), «Της μιας δραχμής τα γιασεμιά» (1939), «Είδα μάτια» (1909), «Ζητάτε να σας πω» (1930), «Μαραμένα τα γιούλια» (1935), «Άδικα πήγαν τα νιάτα μου» (1936), «Τα καημένα τα νιάτα» (1918) και πολλά άλλα, ερμηνευμένα από τον ίδιο, Δανάη (Στρατηγοπούλου), Τώνη Μαρούδα, Ζινέτ Λακάζ, Κάκια Μένδρη κ.ά.
Το διαχρονικό τραγούδι του
Αττίκ «Το χρήμα!» φιλοξενούμε σήμερα στη στηθάγχη. Ερμηνευμένο με σύγχρονο
τρόπο από τη νεαρή τραγουδίστρια Ζωή Παπαδοπούλου. Τη συνοδεύει με το πιάνο του ο μαέστρος
Δαυίδ Ναχμίας.
Το
χρήμα!
Πού
τρέχει με βία το πλήθος αυτό
σα
να ’χει σαράντα βαθμούς πυρετό
επάνω
και κάτω, αενάως κινείται σαν κύμα;
Και
λες πως ειν’ όλοι τους φρενοβλαβείς,
ποια
είναι η αιτία της βίας αυτής;
Το
χρήμα! Το χρήμα!
Καμάρι
τις είχαν σ’ όλο το χωριό
καλές
αδελφές η Μαριώ κι η Λενιώ,
μα
πέθανε ο γέρος και άφησε πλούσιο μνήμα…
Και
τώρα δεν παν’ μαζί στην εκκλησιά,
ποιος
φταίει που τα χάλασαν στη μοιρασιά;
Το
χρήμα! Το χρήμα!
Παντρεύεται
γέρος πεντάμορφη νια
και
στ’ άσπρα μαλλιά του φοράει λεμονιά
και
λες ειν’ ο γάμος κηδεία για κείνο το θύμα…
Για
τ’ άνθος που άδικα θα μαραθεί
ποιος
φταίει που τόση ομορφιά θα χαθεί;
Το
χρήμα! Το χρήμα!
Η
σύζυγος κάποιου βιοπαλαιστού
συχνά
στην αγκάλη ενός τοκιστού
της
γραμματικής μελετάει το γλυκύτερο ρήμα…
Και
σαν κοινωνεί μαρτυρεί στον παπά
πως…
κι από τους δυο πιο πολύ αγαπά…
Το
χρήμα! Το χρήμα!
Το
χρήμα γεννάει τους πολέμους στη γη
κι
όλων των λαών την αλληλοσφαγή,
που
κάνει τη μάνα να καίει σε νιόσκαφτο μνήμα,
που
κείτεται μέσα πεντάμορφος νιος.
Ποιός
φταίει που δεν είναι κι αυτός ζωντανός;
Το
χρήμα! Το χρήμα!
Στον
περίπατό σου τον εσπερινό
συχνά
μες στους δρόμους, με τη λέξη «πεινώ»,
φτωχοί
σ’ ενοχλούν πλούσιέ μου κι ανοίγεις το βήμα…
Κι
ιδρώνεις γιατί είσαι χοντρός και παχύς,
ποιος
φταίει που υπάρχουν στη γη δυστυχείς;
Το
χρήμα! Το χρήμα!
Μου
λένε πως γράφω καλή μουσική,
μα
μόνο για δόξα κι όχι εμπορική
και
πως θα πεθάνω στην ψάθα κι αυτό θα ’ναι κρίμα…
Μα
τι να τα κάνω εγώ τα λεφτά;
Η
αγάπη η δική σας αντικαθιστά…
Το
χρήμα! Το χρήμα!
Αττίκ
