Στη
μπανανία του «φραπέ» και των ασπόνδυλων το καρτέλ της προπαγάνδας του
τρόμου (κυβέρνηση-ΜΜΕ) «επιχειρηματολογεί» για τις «βλαβερές» συνέπειες
που θα επέφεραν στον τόπο τυχόν πρόωρες εκλογές. Ορθώνουν σειρές από
τείχη για το πλήρες μάντρωμα των υπηκόων-ψηφοφόρων, έτσι που να φαντάζει
αδύνατο σε κάποιον ότι μπορεί να δραπετεύσει.
Τείχη που ―έτσι νομίζουν― θα εξασφαλίσουν τη διαιώνιση της κυριαρχίας της τάξης που υπηρετούν και τη δική τους παρασιτική μακροημέρευση.
Το σκηνικό αυτό συμπληρώνουν με διάφορους τρόπους και τμήματα της αντιπολίτευσης, αδημονώντας και ευελπιστώντας να προσφέρουν στην άρχουσα τάξη τις υπηρεσίες τους και στο λαό μια παραπλανητικά «προοδευτική», δήθεν φρέσκια, εκδοχή αστικής ―πάντα― διαχείρισης.
“Αν πέσει η κυβέρνηση θα πάρουμε τα λεφτά μας από τις τράπεζες…” ξαναχτύπησε χτες ο Αδ. Γεωργιάδης. Η φράση «να τα πάρετε και να πάτε στο διάολο, και ακόμα παραπέρα» πιέζει τα χείλη σπρωγμένη από την οργή και την αηδία. Όμως… όχι. Ξέρεις ότι αυτό ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί. Ποτέ δεν θα σου κάνουν αυτή τη χάρη τα αρπακτικά του ιδρώτα σου και οι σφουγγοκωλάριοί τους. Δεν θα φύγουν μόνοι τους. Εσύ πρέπει να τους διώξεις και να τους στείλεις στον αγύριστο. Εσύ, με τη δύναμή σου, να καταργήσεις κάθε λόγο που ευνοεί και συντηρεί την ύπαρξή τους.
Μπορείς, αρκεί να το πιστέψεις, να γκρεμίσεις συθέμελα όλα τα τείχη που ορθώνουν γύρω σου: της καταπίεσης, του φόβου, του φασισμού, του ψέματος, των απειλών, των υποσχέσεων, των ψευδαισθήσεων και να δραπετεύσεις μια για πάντα από τη φυλακή που σ’ έχουν κλείσει. Οφείλεις στην ταξική σου συνείδηση και την τραυματισμένη αξιοπρέπειά σου να καρφώσεις στη σαπίλα το μαχαίρι, να καθαρίσεις τη βρωμιά αιώνων και να χτίσεις, εσύ, από την αρχή μια ζωή καινούργια, χωρίς αρπαχτικά και τείχη, χωρίς φασίστες και φασίζοντες, χωρίς αγύρτες και έμπορους ελπίδας. Μια ζωή που δικαιούσαι και την αξίζεις.
Τείχη που ―έτσι νομίζουν― θα εξασφαλίσουν τη διαιώνιση της κυριαρχίας της τάξης που υπηρετούν και τη δική τους παρασιτική μακροημέρευση.
Το σκηνικό αυτό συμπληρώνουν με διάφορους τρόπους και τμήματα της αντιπολίτευσης, αδημονώντας και ευελπιστώντας να προσφέρουν στην άρχουσα τάξη τις υπηρεσίες τους και στο λαό μια παραπλανητικά «προοδευτική», δήθεν φρέσκια, εκδοχή αστικής ―πάντα― διαχείρισης.
“Αν πέσει η κυβέρνηση θα πάρουμε τα λεφτά μας από τις τράπεζες…” ξαναχτύπησε χτες ο Αδ. Γεωργιάδης. Η φράση «να τα πάρετε και να πάτε στο διάολο, και ακόμα παραπέρα» πιέζει τα χείλη σπρωγμένη από την οργή και την αηδία. Όμως… όχι. Ξέρεις ότι αυτό ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί. Ποτέ δεν θα σου κάνουν αυτή τη χάρη τα αρπακτικά του ιδρώτα σου και οι σφουγγοκωλάριοί τους. Δεν θα φύγουν μόνοι τους. Εσύ πρέπει να τους διώξεις και να τους στείλεις στον αγύριστο. Εσύ, με τη δύναμή σου, να καταργήσεις κάθε λόγο που ευνοεί και συντηρεί την ύπαρξή τους.
Μπορείς, αρκεί να το πιστέψεις, να γκρεμίσεις συθέμελα όλα τα τείχη που ορθώνουν γύρω σου: της καταπίεσης, του φόβου, του φασισμού, του ψέματος, των απειλών, των υποσχέσεων, των ψευδαισθήσεων και να δραπετεύσεις μια για πάντα από τη φυλακή που σ’ έχουν κλείσει. Οφείλεις στην ταξική σου συνείδηση και την τραυματισμένη αξιοπρέπειά σου να καρφώσεις στη σαπίλα το μαχαίρι, να καθαρίσεις τη βρωμιά αιώνων και να χτίσεις, εσύ, από την αρχή μια ζωή καινούργια, χωρίς αρπαχτικά και τείχη, χωρίς φασίστες και φασίζοντες, χωρίς αγύρτες και έμπορους ελπίδας. Μια ζωή που δικαιούσαι και την αξίζεις.
