Στις 4 Αυγούστου του 1936 κηρύσσεται στη χώρα στρατιωτικός νόμος εγκαινιάζοντας την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας. Όπως τόνισε ο ίδιος ο Μεταξάς, σκοπός της δικτατορίας δεν ήταν άλλος παρά η «αδιάκοπος φροντίς δια την στερέωσιν του αστικού καθεστώτος με όλας τας αναγκαίας θυσίας δια το σύνολον της κοινωνίας και ιδίως δια τας ενδεείς τάξεις». Σχεδόν οχτώ δεκαετίες αργότερα, μπαίνει το ερώτημα: Γιατί χρειαζόταν να κηρυχτεί διχτατορία γι’ αυτό το λόγο και να μείνει ο φουκαράς ο Μεταξάς στην ιστορία ως διχτάτορας;
Τα ίδια δεν ακούμε σήμερα που –και πάλι- κινδυνεύει η πατρίδα; Για να σωθεί (η πατρίδα) δεν κοπιάζει ο πρωθυπουργός μας; Για το καλό «όλων» (άρα και των ασθενέστερων) δεν μοχθεί η κυβέρνησή μας και μάλιστα χωρίς να λογαριάζει οποιοδήποτε «κόστος» και «θυσία»; Για να μην διαταραχτεί η περίφημη κοινωνική συνοχή δεν αγχώνονται οι κυβερνώντες μας; Απορίας άξιον…
Μάλλον θα φταίει που τότε δεν υπήρχε ΔΝΤ. Που δεν υπήρχαν Μέρκελ, ΕΕ, ούτε τρόικα για να «βοηθήσουν» την πατρίδα. Ή ένας τόσο πρόθυμος πρόεδρος της δημοκρατίας να βάζει την υπογραφή του κάτω από κάθε «διάταγμα» που αφήνουν μπροστά του. Ίσως κιόλας να μην υπήρχαν τόσοι και τόσο αποφασισμένοι και ακούραστοι στην ψήφιση νομοσχεδίων βουλευτές και οι «κατάλληλοι» συνδικαλιστές-ηγέτες για να «καθοδηγήσουν» όπως πρέπει τους εργαζόμενους... Θα φταίει και που τότε δεν υπήρχαν τόσο άξιοι και δημοφιλείς δημοσιογράφοι σαν τον κύριο Μπάμπη, τον κύριο Άρη και την κυρία Όλγα, για να εξηγούν με επιχειρήματα στο λαό ποιο είναι το συμφέρον του...
Αλλιώς ο Μεταξάς θα μπορούσε άνετα να είναι επικεφαλής μιας εκλεγμένης από το λαό κυβέρνησης και να μη μείνει ο καημένος στην ιστορία ως διχτάτορας. Χώρια που αν είχαν ανακαλυφτεί από τότε οι εταιρείες «έρευνας κοινής γνώμης» θα «έβγαινε» συνεχώς ο «καταλληλότερος». Αλλά... Άτιμη και άδικη -καπιταλιστική- κοινωνία...
Κυριακή 4 Αυγούστου 2013.
