«Έγραψε» πάλι ο κ. Τατσόπουλος. Ο συγγραφέας και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που δεν χάνει ευκαιρία να βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας, ξέρει καλά και να βρίσκει τον τρόπο. Αυτή τη φορά όχι (όπως θα περίμεναν κάποιοι) με την έκδοση ενός βιβλίου του, αλλά με ένα ακόμα επεισόδιο της «κόντρας» με συναδέλφους του της Χρυσής Αυγής.
Σύμφωνα με την «είδηση που κάνει το γύρω του διαδικτύου», ο βουλευτής είπε σε συνέντευξή του σε περιοδικό πως «έχει πηδήξει τη μισή Αθήνα και παρόλα αυτά... η Χρυσή Αυγή εξακολουθεί να τον λέει αδελφή».
Όπως ήταν φυσικό το τουίτερ «βούηξε». Τα άκουσε για τα καλά. Τα σχόλια των χρηστών όμως τον «έτσουξαν» γιατί στη συνέχεια φέρεται να δήλωσε: «Βαράτε, βαράτε... Σας υπόσχομαι εφεξής να μιλάω σαν τον Αβραμόπουλο, υποκριτές του κώλου. Βεβαίως, μεγάλο παιδί είμαι, θα έπρεπε να το περιμένω -όπως και τον παρεπόμενο κανιβαλισμό. Γηράσκω αεί διδασκόμενος στη χώρα της σοβαροφάνειας και της μοχθηρίας».
Η όλη συμπεριφορά του κ. Τατσόπουλου δεν είναι ανεξήγητη. Να εκλέγεσαι βουλευτής ενός κόμματος που μέχρι πρότινος αγωνιούσε για το αν θα τα καταφέρει να περάσει το κατώφλι της βουλής και ξαφνικά φτάνει μια ανάσα από το να βγει πρώτο κόμμα στις εκλογές, δεν το λες λίγο. Ο κ. Τατσόπουλος δεν έζησε τα «πέτρινα» (κοινοβουλευτικά) χρόνια του κόμματός του. Εκλέχτηκε βουλευτής με τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στον «ουρανό». Εκεί όπως είναι φυσικό φυσάει.
Από τα δεκάδες σχόλια (διαφόρων… ειδών) των «τουητεράδων» ξεχώρισα αυτό: «Στον ΣΥΡΙΖΑ η αλαζονεία της εξουσίας έχει χρώμα αρσενικό». Δεν το σχολιάζω. Η στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε πολλές περιπτώσεις τον τελευταίο καιρό, είναι ενδεικτική για το πώς νιώθει κάποιος που ενώ για χρόνια κυνηγούσε το άλογο, ξαφνικά χωρίς να το καταλάβει βρέθηκε καβάλα. Φανταστείτε λοιπόν ο κ. Τατσόπουλος...
..που προσπαθεί να μας πείσει πως έχει πάρει πάνω του τον... αγώνα κατά του φασισμού;! Νομίζει πως με την αθυροστομία, τις «μαγκιές» στα τηλεοπτικά στούντιο (να ουρλιάζει, να χτυπάει το χέρι δυνατά στο τραπέζι και άλλα θεατρικά δρώμενα όπως αυτό της φωτογραφίας - σε άλλη περίπτωση) και τα σεξιστικά λογοπαίγνια μπορεί να ξεγελάσει όλον τον κόσμο που τον παρακολουθεί.
Την ίδια ώρα και αυτός και το κόμμα του επιλέγουν συνειδητά να μην συγκρουστούν με τα πραγματικά αίτια των δεινών των εργαζομένων και του λαού, τα αίτια που γεννάνε και καλλιεργούν και το φασισμό. Διαλέγουν τον εύκολο δρόμο της διαχείρισης του συστήματος, με αριστερή –και πάντα «αντιμνημονιακή»- συνθηματατολογία και πολιτικές ανώδυνες για την άρχουσα τάξη και τα ντόπια και ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Το αντίθετο, η υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φτωχών, δοκιμαζόμενων λαϊκών στρωμάτων, είναι αυτό που απαιτεί πραγματικό άλμα. Εδώ σε θέλω κάβουρα…
[ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2012]
