Πάντα στους χαλεπούς καιρούς, η Ποίηση κατείχε μια θέση ιδιαίτερη. Λειτούργησε σαν στήριγμα για τους δοκιμαζόμενους, συμπαραστάθηκε στους κατατρεγμένους, εμψύχωσε τους αγωνιστές. Στάθηκε σύντροφος πιστός των ανήσυχων πνευμάτων, των παλλόμενων καρδιών και της ελεύθερης σκέψης. Των οραμάτων έγινε αρωγός και ζωγράφος άπιαστων ονείρων.
Η «στηθάγχη» δεν φιλοδοξεί να παίξει ρόλο «ειδικού» που δεν κατέχει. Να καταγράψει θέλει και να μοιραστεί μαζί σας εκείνο τον λόγο των ποιητών που -γυμνός ή ντυμένος με νότες- κάνει την καρδιά να «σφιχτεί», το νου να ιδρώσει και τη σκέψη να ταξιδέψει.[ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012]
