Το περιστατικό αυτό που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πρωτοφανές, μας το διηγήθηκε χτες αλλοδαπός συνάδελφος οικοδόμος: «Γύρω στις έξι και μισή το πρωί (Σάββατο 28/4), από την οδό Μενάνδρου, στο κέντρο της Αθήνας, πήρα το λεωφορείο Γ18 για να πάω στη δουλειά. Όταν ξεκίνησε, βρισκόμαστε μέσα σ’ αυτό περίπου 20-25 άτομα, όλοι σχεδόν άντρες και μάλλον όλοι ξένοι.
Δυο ή τρεις στάσεις μετά, όταν το λεωφορείο σταμάτησε για να πάρει κι άλλους επιβάτες, από τη μεσαία πόρτα πετάχτηκαν μέσα πέντε ή έξι νεαροί. Κάπνιζαν επιδεικτικά και άρχισαν να μας κοιτάζουν, άγρια και προκλητικά, έναν έναν ξεχωριστά. Ξαφνικά αρπάζουν έναν, μάλλον Πακιστανό και αρχίζουν να τον χτυπούν με γροθιές και κλωτσιές. Δεν μιλούσαν πολύ και δυο από αυτούς μου φάνηκαν μεθυσμένοι. Ένας μόνο φώναζε «εσύ είσαι ρε π… που πουλάς ναρκωτικά στην Ομόνοια» και άλλα που δεν μπόρεσα να τα καταλάβω. Τον κατέβασαν, χτυπώντας τον, από το λεωφορείο στα γρήγορα και μετά ακολούθησε κι άλλος».
Δυο ή τρεις στάσεις μετά, όταν το λεωφορείο σταμάτησε για να πάρει κι άλλους επιβάτες, από τη μεσαία πόρτα πετάχτηκαν μέσα πέντε ή έξι νεαροί. Κάπνιζαν επιδεικτικά και άρχισαν να μας κοιτάζουν, άγρια και προκλητικά, έναν έναν ξεχωριστά. Ξαφνικά αρπάζουν έναν, μάλλον Πακιστανό και αρχίζουν να τον χτυπούν με γροθιές και κλωτσιές. Δεν μιλούσαν πολύ και δυο από αυτούς μου φάνηκαν μεθυσμένοι. Ένας μόνο φώναζε «εσύ είσαι ρε π… που πουλάς ναρκωτικά στην Ομόνοια» και άλλα που δεν μπόρεσα να τα καταλάβω. Τον κατέβασαν, χτυπώντας τον, από το λεωφορείο στα γρήγορα και μετά ακολούθησε κι άλλος».
Στο σημείο αυτό τον ρωτάμε αν είχαν κάποια διακριτικά πάνω τους, που να προδίδουν κομματική ή ιδεολογική προέλευση, ή αν είχαν πχ αλυσίδες, ή ξυρισμένα κεφάλια κλπ. Η απάντησή του ήταν πως δεν είχαν τίποτε απ’ όλα αυτά και επρόκειτο για άτομα «φυσιολογικής» εμφάνισης…
Συνεχίζει ο συνάδελφος:
«Ο οδηγός του λεωφορείου δεν αντέδρασε, ούτε καν γύρισε να κοιτάξει τι συμβαίνει, ξεκίνησε και σταμάτησε ξανά στην επόμενη στάση. Εκεί έκαναν το ίδιο και σε άλλους μετανάστες που είχαν όλοι ένα κοινό χαρακτηριστικό, το χρώμα του δέρματός τους ήταν «μαύρο». Η αλήθεια είναι πως φοβήθηκα πολύ, όπως και οι άλλοι επιβάτες, γιατί αυτοί που το έκαναν αυτό ήταν ομάδα 5-6 ατόμων. Όμως δεν μας πείραξαν όλους. Κατέβηκα στον Κορυδαλλό και τους άφησα να κάθονται και να καπνίζουν επιδεικτικά μέσα στο λεωφορείο. Εννοείται πως δεν είχε απομείνει πια κανείς «μαύρος» γύρω τους».
Τα φαινόμενα ρατσιστικής βίας γύρω μας πολλαπλασιάζονται. Μπορεί οι συγκεκριμένοι «δράστες» να μην έφεραν συγκεκριμένα διακριτικά οργάνωσης, αυτό όμως είναι ακόμα χειρότερο. Δείχνει πως το δηλητήριο του φασισμού ποτίζει όλο και περισσότερους –κυρίως- νέους που βλέπουν την επιβίωσή τους να περνάει από την εκκαθάριση κάθε «ξένου» στοιχείου με μια ιδιαίτερη... αδυναμία στο «μαύρο» χρώμα. Το αυγό του φιδιού έχει σπάσει και το θέαμα που αντικρίζουμε μπροστά μας είναι ένας αποκρουστικός νεοσσός... [ΑΠΡΙΛΗΣ 2012]
