Μια ακόμα χρονιά έφτασε στο τέλος της. Μια χρονιά που λίγα θετικά έφερε στον γράφοντα. Η υγεία σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο, είναι το σπουδαιότερο όλων. «Είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή…» Έπειτα, η έναρξη λειτουργίας αυτού του ιστολογίου. Έτσι, χωρίς πολλή σκέψη και χωρίς γνώση του αντικειμένου. Με δίψα όμως για μάθηση, και με όρεξη. Και τέλος, όλα όσα ζήσαμε μαζί, μέσα από αυτές τις σελίδες. Νέες γνωριμίες με σπουδαίους ανθρώπους, διαδικτυακές (προς το παρόν) φιλίες, δυνατές στιγμές επικοινωνίας, που δεν μπορούσα να τις φανταστώ λίγους μήνες πριν. Αυτά κρατώ σαν θετικά.
Κατά τα άλλα …μαυρίλα παντού τριγύρω, αδιέξοδα και καταπίεση. Εργασιακή, οικονομική, ψυχολογική. Δεν θα κάνουμε τώρα απολογισμό. Απλώς θα ευχηθούμε να έχουμε όλοι την υγειά μας, να είμαστε δυνατοί, να στεκόμαστε όρθιοι, για να μπορέσουμε να αντισταθούμε συλλογικά και οργανωμένα στις νέες μάχες που μας περιμένουν τη νέα δύσκολη χρονιά. Στους δρόμους λοιπόν, στους νέους αγώνες, μπας και πάρει τα πάνω του αυτός ο λαός και μπορέσει επιτέλους να αντεπιτεθεί και στο τέλος να νικήσει!
Αποχαιρετώ αυτή τη χρονιά με ένα αγαπημένο μου τραγούδι. Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις έγραψε τη μουσική και ο Νίκος Γκάτσος τους στίχους σε ένα σπουδαίο έργο της ελληνικής δισκογραφίας, τη «Μυθολογία». Σχεδόν όλα τα τραγούδια αυτού του δίσκου αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν από τον κόσμο. Το τραγούδι «Ένας ευαίσθητος ληστής», τραγούδησε στο δίσκο αυτό ο Γιώργος Ρωμανός. Από τότε μέχρι σήμερα γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις από σπουδαίους ερμηνευτές.
Ήταν πάντα από τα αγαπημένα μου, μα το λάτρεψα όταν το άκουσα από έναν αγαπημένο μου τραγουδιστή, με μια τεράστια φωνή, που αδίκησε όμως ο ίδιος τον εαυτό του, με τις επιλογές του στη δισκογραφία. Όταν όμως πάτησε πάνω σε πιο «ορθούς», πραγματικά λαϊκούς δρόμους, ήταν απλά κορυφαίος. Ο Πασχάλης Τερζής ερμηνεύει συ-γκλο-νι-στι-κά αυτό το τραγούδι, προσδίδοντάς του μια αυθεντική λαϊκή οντότητα.
Στο μπουζούκι, ο Γρηγόρης Τζιστούδης, αδερφικός φίλος του Τερζή από μικρά παιδιά. Έλληνας της διασποράς, ο Τζιστούδης ζει στη Σουηδία όπου και διαπρέπει καλλιτεχνικά. Το 1977 αναδείχθηκε ως ο πιο δημοφιλής καλλιτέχνης στη Σουηδία, έπειτα από σχετικό διαγωνισμό της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδα της χώρας, της " Dagens Nyheter ". Η απονομή του βραβείου αυτού έγινε στο " Berns ", της Στοκχόλμης από τον ίδιο τον Βασιλιά της Σουηδίας.
Μετά την ερμηνεία του Π. Τερζή, παραθέτω και άλλες ερμηνείες του ίδιου τραγουδιού.
Ένας ευαίσθητος ληστής
Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
θα 'πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
Μια και με γράψανε φονιά
πήρα τον κόσμο παγανιά
και την ζωή σεργιάνι
κακό να κάνω στους κακούς
που εσύ μονάχα τους ακούς
μα ο νους σου δεν τους πιάνει
Στην ερημιά που 'χα βρεθεί
με το 'να χέρι στο σπαθί
και τ' άλλο στο βαγγέλιο
ήρθαν μανάδες κι ορφανά
κι είπα το δάκρυ που πονά
να τους το κάνω γέλιο
Μα τώρα που 'φτασε η στιγμή
να κλείσουν οι λογαριασμοί
ποιος τάχα θα μπορέσει
να δει πως είχα μια καρδιά
σαν της αγάπης τα παιδιά
και να με συγχωρέσει;
Γιώργος Ρωμανός
Νένα Βενετσάνου
Μανώλης Μητσιάς
Δήμητρα Γαλάνη
Ξανθίππη Καραθανάσση
Παύλος Παυλίδης
