Δεν είναι η πρώτη φορά που η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Άννα Βαγενά προκαλεί με τα καμώματά της ή δηλώσεις της. Αυτή τη φορά, όμως... κατατροπώνει και έννοιες όπως κομπορρημοσύνη, ιταμότητα, κυνισμός.
Σε
ερώτηση δημοσιογράφου ραδιοφωνικού σταθμού με ποιο δικαίωμα η κυβέρνηση δεσμεύει τη χώρα για 99
χρόνια, μέσω του «ταμείου αποκρατικοποιήσεων», απάντησε χαχανίζοντας:
«το 99 χρόνια δεν (πρέπει να) μας τρομάζει, οι Τούρκοι και οι αυτοί ήταν
τέσσερις αιώνες…τετρακόσια χρόνια…εντάξει;…χαχαχα!...είμαστε ανθεκτικός
λαός»!!! (δηλαδή δεν τρομάξαμε από τετρακόσια χρόνια σκλαβιά, από 99 χρόνια
δέσμευσης και ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και του πλούτου της χώρας θα
τρομάξουμε;)…
Η
δήλωση της Βαγενά έρχεται να προστεθεί σε ένα σωρό από προκλητικές και
αδιανόητες για άλλες εποχές δηλώσεις κυβερνητικών βουλευτών και υπουργών, ειδικά
μετά την επανεκλογή τους, που μπορούν άνετα να σταθούν
δίπλα στην προπαγάνδα του μέγιστου (στο είδος του) Γκαίμπελς.
Αναρωτιέμαι
αν είναι μόνο το παχυλό μηνιάτικο και τα προνόμια του βουλευτή ή η εξουσία περιέχει και κάποιο
άλλο συστατικό που έχει τη δυνατότητα να μεταλλάσσει με τέτοιο αποκρουστικό
τρόπο τους ανθρώπους. Ή μήπως κάποιοι είναι ήδη σάπιοι και περιμένουν
να μας τρίψουν στα μούτρα τη σαπίλα τους όταν θα βρεθούν στο κατάλληλο
περιβάλλον και θέση.
Αναρωτιέμαι
επίσης αν προσβάλλονται με τέτοιες δηλώσεις οι ψηφοφόροι της κυρίας Βαγενά και
γενικότερα του ΣΥΡΙΖΑ, όσοι αριστεροί δεν πρόλαβαν να σαπίσουν μαζί με το κόμμα
τους και την κυβέρνησή τους και τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν, πώς
σκέφτονται ν’ αντιδράσουν απέναντι στην οικονομική και αξιακή λαίλαπα που κατά
κύματα τσακίζει το λαό μας, και με την ψήφο-συναίνεσή τους. Έναν λαό που «ξοφλάει» σήμερα τα γραμμάτια που
υπέγραφε εν λευκώ τα τελευταία σαράντα χρόνια και που παραπαίει μεταξύ στειρωμένης οργής και αυταπάτης,
δείχνοντας να έχει ξεχάσει πως όποτε οι περιστάσεις το απαίτησαν πορεύτηκε με
το κεφάλι ψηλά.
Κρίμα
για την καλή ηθοποιό Άννα Βαγενά και την αξιόλογη καλλιτεχνική της πορεία.
Κρίμα για τον κατήφορο και την κατάντια της και για την αποκρουστική παρακμή που αποπνέει η
συμπεριφορά και ο λόγος της. Είναι από τις περιπτώσεις που το «άξιος ο μισθός
σου» ταιριάζει απόλυτα σ’ αυτόν που τον τσεπώνει.
