Πάρε
λοιπόν, «αριστερέ» κομπάρσε τη συμφωνία για την οποία αγωνιούσες και μην
ανησυχείς: Η πατρίδα σου δεν αλλάζει ήπειρο: «Μένουμε Ευρώπη»! Ξέραψε λοιπόν τώρα
από το στρώμα τα ευρουλάκια σου, τίμιε μικροβολεψάκια και πήγαινέ τα πίσω στην
τράπεζα και νιώσε ανακούφιση, χεσμένε μικρομίζερε,
όταν θα τα βλέπεις να εξατμίζονται ―όπως οι ελπίδες που σου καλλιέργησαν οι
ίδιοι που τώρα σε πείθουν ότι «δεν γινόταν αλλιώς»― εξοφλώντας παλιές και νέες «οφειλές»
και «εισφορές».
Φούσκωσε
από περηφάνια, έντιμε μικροσυμβιβασμένε, καθώς θα εκλιπαρείς το αφεντικό σου
για μια-δυο ώρες παραπάνω «απασχόληση» ή μερικά ψίχουλα «έναντι» και νιώσε
αγαλλίαση, ασπόνδυλε μικροκακομοίρη, όσο θα σέρνεσαι στις ουρές του ΟΑΕΔ, της
Εφορίας, των εξωτερικών ιατρείων, της ενορίας, της ΜΚΟ, του κοινωνικού
παντοπωλείου της γειτονιάς σου. Σπεύσε, λοιπόν, φοβισμένε μικροκαταφερτζή, να
κάνεις έναν ακόμα διακανονισμό στην άτοκη αξιοπρέπειά σου.
Το
τρίτο μνημόνιο είναι εδώ!
Και
μην ξαναπείς, βδελυρέ μικρορουφιάνε, ότι χαίρομαι που δικαιώθηκα και γι’ αυτά
που θα ακολουθήσουν. Μην τολμήσεις να πεις, τώρα, ευφάνταστε πρώην μικροεπαναστάτη
του καμπινέ, ότι χαίρομαι για τον όλεθρο και την εξαθλίωση που φέρνουν από την
πίσω πόρτα τα ―δήθεν αντιμνημονιακά― θρασίμια της ψευτοαριστερής κυβέρνησής
σου. Μην τολμήσεις να ξαναμιλήσεις, σιχαμένε μικροκατεργαράκο, για «ξύλινη
γλώσσα» και για «κολλημένους».
Απόλαυσε…
υπεύθυνα, ευρύπρωκτε θαμώνα του δυσώδους μικρόκοσμού σου, έναν ακόμα βιασμό της
συνείδησής σου, την ώρα που οι αληθινά περήφανοι, με τη σπονδυλική στήλη σε
όρθια στάση, θα αντιστέκονται και για σένα.
Λούφαξε
τώρα στην «κανονικότητα» της «πλάσμα» σου, μέχρι να βγεις ξανά στην πλατεία και
να μουντζώσεις τα «300 λαμόγια», με το χέρι που γλίτωσε το κόψιμο («να μου
κοπεί το χέρι αν τους ξαναψηφίσω!») το 2011,
και να φωνάζεις «να καεί το μπουρδέλο η βουλή».
Συνένοχε
μικρομαλάκα, ασπόνδυλο θύμα του φόβου της σκιάς σου και της βόλεψής σου, αναλώσιμο
των εκλογικών αναμετρήσεων, απόβλητο της ταξικής πάλης, γλοιώδη, ποταπέ και προβλέψιμε
«αριστερέ» μικροαστούλη, συνηθισμένε να σέρνεσαι στο χώμα.
Ανάξιε
της σόλας των παπουτσιών μου και της περιφρόνησής μου.
