Και
ένα «νέο», «αντιμνημονιακό» ανάχωμα στην τελευταία αναλαμπή διάθεσης των
θαμώνων αυταπάτης και απογοήτευσης γωνία.
Θέλει
αρετή και τόλμη η ελευθερία, έγδερνε η πένα την ψυχή του ποιητή…
Ψυχές
κακοφορμισμένες από καιρό, συλημένοι τάφοι ψευδαισθήσεων, αναθέσεων και παραιτήσεων, νεκρές πριν προλάβουν να νιώσουν τη δροσιά που κάνει προτού να βγει ο ήλιος.
Κάθε
εκλογές oι δήμιοι, με τη
σιγουριά που τους παρέχει η λοξοδρόμηση της οργής, δεν προφταίνουν στους
ματωμένους πάγκους τους τα θύματα, τα ίδια πάντοτε, κλέβοντας το φως του ήλιου.
Μη
δέχεσαι να είσαι και εσύ ένα θύμα. Υπάρχει διέξοδος. Άπλωσε το χέρι και άδραξέ
την. Το ίδιο χέρι που θα διώξει πρώτα το σύννεφο με τα φαντάσματα που οδηγούν
τα βήματά σου. Το σύννεφο που σου κρύβει τον ήλιο.
