Ένα
ακόμα δείγμα του τι ακριβώς εννοούν κυβέρνηση και αστικά ΜΜΕ όταν
αναφέρονται στην πατρίδα, αποκαλύφτηκε μέσα από την συνομιλία του δήμαρχου
Πετρούπολης Βαγγέλη Σίμου (εκλέχτηκε με τη Λαϊκή Συσπείρωση) και του Γενικού
Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης σε πρωινή «ενημερωτική» εκπομπή του MEGA.
Η
δημοτική αρχή της Πετρούπολης, με την έγκριση του Δημοτικού Συμβουλίου, προχωρώντας
σε υλοποίηση των δεσμεύσεών της απέναντι στους εργαζόμενους και τα λαϊκά νοικοκυριά
της πόλης, αποφάσισε την απαλλαγή των μακροχρόνια ανέργων και των νέων
επιχειρηματιών από την υποχρέωση να πληρώνουν δημοτικά τέλη. Φρόντισε μάλιστα να
καλύψει την «τρύπα» που θα δημιουργηθεί στα έσοδα από αυτή την απόφαση, με μείωση άλλων εξόδων ώστε
ο προϋπολογισμός του Δήμου να είναι «ισοσκελισμένος».
Όμως
απέναντι στη φιλολαϊκή πολιτική της Δημοτικής Αρχής της Λαϊκής Συσπείρωσης και
τη νοικοκυρεμένη διαχείριση των εσόδων
του Δήμου, το κράτος αντιτάσσει το «απαγορεύεται». «Αυτά που ξέραμε να τα
ξεχάσουμε», μας λέει ο εκπρόσωπός του, γιατί από κάτι τέτοια «η πατρίδα έπεσε
έξω». Και επικαλείται το νόμο («νομιμότητα», «νόμος», «νομοθετικό πλαίσιο»
κλίνονται σε όλες τις πτώσεις) ενώ απευθύνει πονηρά και το «ερώτημα»: «δεν
θέλουμε το νοικοκυριό;», κλείνοντας το μάτι στους δυο δημοσιογράφους παρουσιαστές που, πίσω από τον υποκριτικό τίτλο (στο κάτω μέρος της οθόνης, στην αρχή του βίντεο)
«Απίστευτο! Απαγορεύουν σε δήμαρχο να μειώσει τα τέλη στους δημότες του…», διακόπτουν
συνεχώς τον δήμαρχο Πετρούπολης ζητώντας του «νούμερα» και «κοστολογήσεις», για
τα οποία στο τέλος «δεν έφτασε ο χρόνος» (ως συνήθως για τους «ενοχλητικούς»
κομμουνιστές) να ειπωθούν.
Έτσι
λοιπόν «έπεσε έξω η πατρίδα». Από τους εργαζόμενους και τους ανέργους. Την «έριξαν
έξω» αυτοί που με τον ιδρώτα τους παράγουν σ’ αυτόν τον τόπο τον αμύθητο πλούτο
που λυμαίνονται μια χούφτα παράσιτα. Και αυτοί που μια ζωή δούλευαν και
πλήρωναν εισφορές στο κράτος και σήμερα που τους έκλεψαν τη δουλειά δεν
δικαιούνται καν επίδομα ανεργίας, αφού η «πατρίδα» μειώνει ασφυκτικά τις
προϋποθέσεις ακόμα και για αυτό το πενιχρό επίδομα-χαρτζιλίκι. «Έριξαν έξω» την
πατρίδα αυτοί που έβαζαν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να σπουδάσουν τα παιδιά
τους (στην κατά τα άλλα «δημόσια παιδεία») και να αποχτήσουν πτυχία που
ανοίγουν «ορίζοντες» στη μισοζωή και την απογοήτευση. Αυτοί όπως φαίνεται…
επωφελούνταν της «ανοργανωσιάς» του κράτους. Αυτοί οι ίδιοι σήμερα «αντιδρούν»
στο «νοικοκύρεμα» που επικαλείται ο εκπρόσωπός του. Στο «νοικοκύρεμα» που οι
εργαζόμενοι και οι άνεργοι είναι τα σκουπίδια και οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και οι άλλοι καρχαρίες η σκούπα. Γι’
αυτούς πληθαίνουν οι επιδοτήσεις, οι φοροελαφρύνσεις
και οι φοροαπαλλαγές, με ή χωρίς νόμους,
και αυξάνονται τα κέρδη τους εν μέσω «κρίσης». Γι’ αυτούς ψηφίζονται οι νόμοι
που καταργούν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, γι’ αυτούς γίνονται τα στραβά μάτια στη «μαύρη» εργασία, γι’
αυτούς σέρνονται στα δικαστήρια και στις φυλακές οι ταξικές συνειδήσεις, γι’
αυτούς σχεδιάζεται παραπέρα αφαίρεση δημοκρατικών και συνδικαλιστικών
ελευθεριών. Γιατί αυτοί είναι «χρήσιμοι» στην πατρίδα. Γιατί αυτοί είναι η
«πατρίδα».
Η
«πατρίδα» που θέλει τους δήμους να εφαρμόζουν φορομπηχτική πολιτική, και τους
δημάρχους φοροεισπράκτορες και «καλούς
αγωγούς» των αντιλαϊκών επιλογών της
στις τοπικές κοινωνίες. Η «πατρίδα» που σε σπρώχνει στην εξαθλίωση και σε
εκβιάζει να «γίνεις» άπορος, ανάπηρος ή πολύτεκνος… για να δικαιούσαι τα
ελάχιστα ψίχουλα της «κοινωνικής πολιτικής» της. Που σου αρπάζει το φαΐ απ’ το
τραπέζι μαζί με το τραπέζι, μαζί με το σπίτι, που καταρρακώνει την αξιοπρέπειά
σου στις ουρές των «κοινωνικών δράσεων», που σε ξεφτιλίζει στις λίστες αναμονής
για μια ιατρική εξέταση ή στοιχειώδη περίθαλψη, που σε θέλει να σέρνεσαι και σου σπάει το κεφάλι αν κάνεις
πως το σηκώνεις και την κοιτάξεις στα
μάτια. Η «πατρίδα» που εξαγοράζει την αδράνεια-σιωπή-συνενοχή σου με 48, 72 ή 100 «δόσεις», που ξεπουλάει τη γη των
παππούδων σου, αφού πρώτα ατίμασε το αίμα τους, που τάιζε τόσο καιρό κρυφά και
άντρωσε τον φασισμό που σήμερα απειλεί, τρομοκρατεί και όποτε «χρειαστεί» δολοφονεί.
Η «πατρίδα» που ψηφίζει νόμους για να εδραιώνεται μέρα με τη μέρα όλο και
περισσότερο το καθεστώς της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της ανελευθερίας.
Αυτή είναι η «πατρίδα» για την οποία κόπτονται στις τηλεοράσεις. Αυτή επισείεται
ως απειλή πάνω από τα κεφάλια όσων αντιστέκονται. Δεν πρόκειται για καμιά
αφηρημένη έννοια. Έχει υπόσταση και όνομα. Λέγεται ΕΕ, ΔΝΤ, τρόικα, τράπεζες,
επιχειρηματικοί όμιλοι, ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. Λέγεται κυβέρνηση και κόμματα
―«μνημονιακά» είτε «αντιμνημονιακά»― που ορκίζονται πίστη και υποταγή στους
παραπάνω «θεσμούς», ή υπόσχονται στο λαό λιγότερο επώδυνο θάνατο. Τη λένε
φτώχεια και εξαθλίωση για τους εργάτες και ανείπωτη χλιδή για τους κηφήνες. Τη λένε, με μια λέξη, καπιταλισμό.
Ο
κομμουνιστής δήμαρχος Πετρούπολης με την τοποθέτησή του ξεκαθαρίζει από την
πρώτη στιγμή ότι το ζήτημα είναι βαθιά πολιτικό: «Την ίδια στιγμή που με νόμους
στη Βουλή φοροαπαλλάσσονται μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, δεν μπορούμε να
λέμε ότι δεν υπάρχει νόμος για να ελαφρύνουμε έναν μακροχρόνια άνεργο». Είναι λοιπόν
ζήτημα οικονομικής, άρα και πολιτικής εξουσίας. Που έχει να κάνει με ποια τάξη
έχει το πάνω χέρι. Από το πώς αντιμετωπίζει ο κάθε εργαζόμενος αυτό το ζήτημα
θα εξαρτηθεί και το πότε θα ελευθερωθεί από τα δεσμά της σκλαβιάς του. Κάθε
άλλη «ερμηνεία» κρύβει παγίδες και αυταπάτες.
Η
διέξοδος βρίσκεται στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος ―και― με την αξιοποίηση
της δυναμικής του πανελλαδικού συλλαλητηρίου της 1ης Νοέμβρη στην
επιτυχία της απεργίας στις 27 του μήνα, στο δυνάμωμα των αγώνων που βρίσκονται
μπροστά. Στη συμπόρευση με το ΚΚΕ και στο χτίσιμο της λαϊκής συμμαχίας, με δυνάμωμα
της πάλης, πλάτεμα και βάθεμα της αλληλεγγύης για την αντιμετώπιση των
προβλημάτων και ταυτόχρονα ―και το κυριότερο― άνοιγμα του δρόμου για ανατροπή
στο επίπεδο της εξουσίας. Αυτή θα είναι η καλύτερη και πιο ηχηρή απάντηση των
εργαζομένων και της τάξης τους.
