Οικοδόμος: Αλληλεγγύη είναι...

Τα τελευταία χρόνια, της «κρίσης», ακούμε καθημερινά όλο και περισσότερα χείλη να ξεστομίζουν  τη λέξη «αλληλεγγύη». Για αλληλεγγύη μιλούν οι δυνάστες, για αλληλεγγύη και οι καταπιεσμένοι. Για τους γεννημένους και μεγαλωμένους στο  καπιταλιστικό σύστημα η έννοια της λέξης «αλληλεγγύη» παραμένει σκόπιμα θολή ή παρουσιάζεται παρερμηνευμένη, γιατί έτσι συμφέρει την τάξη που έχει την εξουσία.

Στις μέρες μας, στην Ελλάδα, η αλληλεγγύη βαφτίζεται από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης «κοινωνικές δράσεις». Μέσα από τη συστηματική και στοχευμένη στο θυμικό των ανθρώπων προπαγάνδα και με καμπάνιες τύπου «όλοι μαζί μπορούμε»,  οι κρατούντες πασχίζουν να πείσουν το λαό πως αλληλεγγύη είναι τα «κοινωνικά παντοπωλεία» των δήμων, τα σάντουιτς του “μίστερ Easy”, το «κουλούρι με τυρί» στα σχολεία, τα ψίχουλα του «κοινωνικού μερίσματος», η «φιλανθρωπία» των «μεγαλοκυριών» της αστικής τάξης, δηλαδή, με δυο λέξεις, τα αποφάγια των χορτασμένων.

Από τη σοσιαλιστική Κούβα, από το 1960, στο μεγάλο σεισμό της Χιλής, μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και που εκατοντάδες Κουβανοί γιατροί και υγειονομικό προσωπικό δίνουν μάχη με τον θανατηφόρο ιό «έμπολα» στην Αφρική, περισσότεροι από 800.000 Κουβανοί πολίτες βρέθηκαν σε 147 χώρες του πλανήτη για να προσφέρουν εθελοντικά την αλληλεγγύη του λαού τους σε λαούς που υπέφεραν από φυσικές καταστροφές, επιδημίες, αλλά και από την καταπίεση των αποικιοκρατών.

Όταν οι Κουβανοί έσπευσαν στην Αγκόλα για να βοηθήσουν το λαό της που πολεμούσε για την ανεξαρτησία του, κάποιοι δυτικοί ρώτησαν τον Ραούλ Κάστρο τι θα πάρει η Κούβα ως αντάλλαγμα για την προσφορά της αυτή. Ο κομαντάντε Ραούλ τους απάντησε: «Από την Αγκόλα θα πάρουμε πίσω μόνο τους νεκρούς μας»! Μια τέτοια απάντηση και, κυρίως, στάση φαντάζει  σχεδόν εξωπραγματική για τους πολίτες της καπιταλιστικής δύσης. Για τους Κουβανούς η αλληλεγγύη, αυτή η βαθιά και ουσιαστική αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο, είναι κάτι το αυτονόητο όσο και ο αέρας που αναπνέουν. Η Κουβανική Επανάσταση έδωσε στη λέξη αλληλεγγύη την πραγματική της υπόσταση: «Δεν χαρίζουμε από αυτό που μας περισσεύει, μοιραζόμαστε αυτό που έχουμε»!* Ο πρωτοπόρος λαός της Κούβας με τις λίγες υλικές δυνατότητες λόγω του πολύχρονου οικονομικού αποκλεισμού του από τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές  και τους συμμάχους τους (μεταξύ των οποίων και η Ελληνική κυβέρνηση) κρατά ψηλά τη σημαία της διεθνιστικής αλληλεγγύης, δείχνοντας στην πράξη ότι οι ανθρώπινες αξίες δεν «κοστολογούνται» ούτε λογίζονται ως «ισοδύναμα»…

***

*Η φράση αυτή βγήκε από τα χείλη της Ίβις Αλμπίσα Γκονζάλες, αντιπροσώπου του Κουβανικού Ινστιτούτου Φιλίας των Λαών (ICAP) της Αβάνας, που μίλησε  στην εκδήλωση που διοργάνωσαν προχτές το βράδυ (Παρασκευή 24/10) ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Χοσέ Μαρτί», η Hasta la Victoria Siempre, το Ελληνικό Δίκτυο Αλληλεγγύης (μπλόγκερς) La Red Solid@ria Griega και οι εκδόσεις Διεθνές Βήμα, με θέμα: "Η Κούβα και η διεθνιστική αλληλεγγύη σήμερα". Στον κατάμεστο φιλόξενο χώρο του Ερνέστο Art Café στη Νέα Φιλαδέλφεια, παρουσία των πρέσβεων της Κούβας Οσβάλντο Κομάτσο Μαρτίνεζ και Βενεζουέλας  Φαρίντ Φερνάντεζ, εκπροσώπων της τέχνης και του αθλητισμού, και πολλών ακόμα φίλων της Κούβας, την ώρα που έξω, ανάμεσα σε αστραπές και βροντές, ο μαύρος αττικός ουρανός «άνοιγε» και το νερό πλημμύριζε τους δρόμους, τα λόγια της εκπροσώπου του Κουβανικού λαού ήταν  μια αποστομωτική απάντηση στις «αξίες» της καπιταλιστικής δύσης και  παράλληλα μια φωτεινή αχτίδα αισιοδοξίας για τους καταπιεσμένους όπου γης: Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα διαφυλάσσουν ζωντανά, θα υπερασπίζονται και θα παλεύουν για τα πανανθρώπινα ιδανικά του σοσιαλισμού-κομμουνισμού,  η ανθρωπότητα δικαιούται να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον.

Κυριακή 26 Οκτώβρη 2014. 
http://e-oikodomos.blogspot.gr/2014/10/blog-post_74.html