Το περιστατικό είναι αληθινό. Συνέβη σε σχολική αίθουσα Λυκείου. Οι μαθητές συζητούν για την «κρίση» κατόπιν προτροπής του καθηγητή. Κάποια στιγμή και ενώ ένας μαθητής (ας τον ονομάσουμε «Ω») εκφράζει την άποψή του, πετάγεται ένας συμμαθητής του και απευθυνόμενος στον καθηγητή λέει με περιπαιχτική διάθεση: «Ξέρετε κύριε, ο πατέρας του Ω είναι κομμουνιστής». «Και ο Ω το ίδιο», συμπληρώνει ένας άλλος. Στην τάξη δημιουργείται μια μικρή αναταραχή.
Ο καθηγητής γυρίζει με έκπληξη προς το μέρος του μαθητή Ω και του λέει: «Ώστε έτσι ε;!»
Ο μαθητής χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του απαντάει: «Έχω τις δικές μου απόψεις κύριε, δεν θέλω όμως να το συζητήσουμε τώρα.»
Ο καθηγητής τον επιπλήττει με «κομψό» τρόπο: «Ναι, αλλά δεν μπορείτε εσείς να μιλάτε συνεχώς για εξωπραγματικές καταστάσεις, πρέπει να σκέφτεστε και το εφικτό.»
Ο μαθητής βλέποντας γύρω του να διαμορφώνεται αρνητικό κλίμα: «Και ποιο είναι το εφικτό κύριε; Εγώ θέλω έναν άλλο κόσμο και έχω δικαίωμα να τον ονειρεύομαι. Αλλά σας είπα δεν θέλω να το συζητήσω αυτή τη στιγμή.»
Τότε ο καθηγητής παίρνει ένα πατρικό ύφος και «συμβουλεύει» τον μαθητή του: «Ξέρεις παιδί μου, για το καλό σας, κάποια στιγμή θα πρέπει να προσαρμοσθείτε»…
[ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2013]
