Πριν τις εκλογές για την ανάδειξη του νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ έγινε μεγάλη συζήτηση για το ποσοστό συμμετοχής των μελών του σ’ αυτές. Κανείς από τα στελέχη του αλλά και από όσους δημοσιογράφους-αναλυτές στηρίζουν, διακριτικά ή μη, τον έναν από τους δυο πυλώνες του δικομματισμού, δεν τόλμησε να κάνει συγκρίσεις με το 2007, όταν ένα εκατομμύριο «μέλη και φίλοι του κινήματος» συμμετείχαν στις εκλογές που ανέδειξαν αρχηγό τον ΓΑΠ. Οι προβλέψεις όλων αυτών δεν εκφράζονταν δημόσια, οι προσδοκίες τους ήταν πολύ συγκρατημένες και σίγουρα όχι αισιόδοξες.
Από το 2007 μέχρι σήμερα πολλά άλλαξαν στην κεντρική πολιτική σκηνή. «Νέα» κόμματα έκαναν την εμφάνισή τους σαν αποτέλεσμα τριβών και εσωκομματικών συγκρούσεων στα δυο «μεγάλα» κόμματα. Ένα –ακόμα- «αριστερό» κόμμα από μια –ακόμα- απόσχιση συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ (που κατά τα άλλα ψάχνει προεκλογικά για συνεργάτες). Άνοδος της ακροδεξιάς. Από το 2007 μέχρι σήμερα πολλά ήταν επίσης αυτά που άλλαξαν για το λαό. Οι συνθήκες ζωής των περισσότερων από μας χειροτέρεψαν με ραγδαίους ρυθμούς. Άλλοι περισσότερο, άλλοι πιο λίγο, όλοι βιώνουμε την κρίση του συστήματος με άσχημο τρόπο. Ανάμεσα σε όλους και αυτοί που πήγαν χτες να ψηφίσουν για νέο αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με τον σημερινό Τύπο, οι συμμετέχοντες φτάνουν τις 240.000…
Διαβάζω τις πρώτες δηλώσεις κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, όπως τις δημοσιεύει το ethnos.gr. Μου θυμίζουν έντονα την σοφή ρήση του λαού μας «θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει»:
Λοβέρδος: «Περίμενα και περιμένω συμμετοχή που δεν είναι αυτή η οποία λεγόταν, ότι δεν θα έρθει κανείς κλπ. Κάθε δημοκρατική διαδικασία είναι μια πρόκληση για τον πολίτη. Πρέπει να αποδείξουμε ότι έχουμε την υπευθυνότητα να δημιουργήσουμε νέους όρους ανάπτυξης».
Διαμαντοπούλου: «Ενας κύκλος έκλεισε. Η συμμετοχή θα δώσει σημαντικό μήνυμα στο εσωκομματικό του ΠΑΣΟΚ και στην κοινωνία. Χρειάζεται νέα εποχή με αλήθεια, ρεαλισμό, όραμα και μεταρρυθμιστική δύναμη».
Σκανδαλίδης: «Γενικά υπάρχει μεγάλη συμμετοχή, η οποία εκπλήσσει λίγο κι εμάς».
Παπαϊωάννου: «Είναι καλή μέρα. Σας υπενθυμίζω ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι υπόθεση των στελεχών του. Είναι υπόθεση του κόσμου, εκεί είναι οι ρίζες του ΠΑΣΟΚ. Κι αν πολλές φορές τους πικραίνουμε, ο κόσμος έχει κερδίσει πολλά».
Κουκουλόπουλος: »Σήμερα θα υπάρξει μήνυμα αισιοδοξίας για τη δημοκρατική παράταξη. Ο κόσμος θα δώσει νέα εντολή αλλαγών στον Ευάγγελο Βενιζέλο».
Μανιάτης: «Αναπάντεχα ευχάριστα στοιχεία πιο πέρα και από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις».
Πρωτόπαπας: «Η προσέλευση έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μας. Πολύ ενθαρρυντικά τα μηνύματα. Ο κόσμος μας ασκεί κριτική αλλά υπάρχει και αισιοδοξία για τη νέα σελίδα».
Καρχιμάκης: «Απαντάμε με την φωνή της λαϊκής μας βάσης, σε όλους όσοι ορέγονται μικρό ΠΑΣΟΚ ότι κάθε φορά που η πραγματικότητα μας δοκιμάζει, η συσπείρωση γίνεται το βασικό αντανακλαστικό μας».
Καρτάλης: «Υπάρχει συμμετοχή πολύ μεγαλύτερη από αυτή που φαινόταν ότι θα διαμορφωθεί. Έπαιξε ρόλο η παρότρυνση προς τον κόσμο αλλά και η συγγνώμη είναι ένα ζήτημα που συζητιέται. Ο κόσμος θέλει έναν έντιμο απολογισμό».
Ανδρουλάκης: «Βλέπετε την ουρά; Ο λαός κατέβηκε σήμερα και μίλησε. Ζητά ανασυγκρότηση της προοδευτικής παράταξης, ανασυγκρότηση της Ελλάδας και του αφιερώνω μια μαντινάδα από τον Ερωτόκριτο: “Εγώ 'μαι 'κείνο το πουλί, που στη φωτιά σιμώνει, καίγεται στάχτη γίνεται, μα πάλι ξανανιώνει”
Αηδόνης: «Είναι αναπάντεχη η συμμετοχή του κόσμου, θεωρώ ότι σήμερα το ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνει τη σχέση του με το λαό».
Σπυρόπουλος: «Το ΠΑΣΟΚ στη συνείδηση του κόσμου είναι συντελεστής, πυλώνας του σύγχρονου ελληνικού κράτους και της δημοκρατίας. Έχουν παράπονα και σωστά έχουν, όμως ζητούν από το ΠΑΣΟΚ να κάνει πράγματα που πρέπει να τα κάνει».
Τί ήταν όλοι αυτοί που πήγαν να ψηφίσουν;
Πλούσιοι; Εργάτες; Βολεμένοι; Άνεργοι; Κονομημένοι; Λαμόγια; Τρωκτικά; Αστοί; Μικροαστοί; Δημόσιοι υπάλληλοι; Μεσαίοι; Μικρομεσαίοι; Πρόβατα; Ανεγκέφαλοι;
Ό,τι κι αν ήταν, γεγονός είναι πως: ήταν πολλοί!
Αν μετά από όσα «προσέφερε» το κόμμα τους στην κοινωνία τα τελευταία δυο χρόνια, αν μέσα σε όλη αυτή την καταστροφή και τα ερείπια –άψυχα και έμψυχα- που στοιβάζονται στους δρόμους, αν ανάμεσα στην απελπισία, την αβεβαιότητα για το μέλλον, τη δυστυχία, την ανέχεια και τον πόνο, ένας τόσο μεγάλος αριθμός ατόμων «δίνουν ακόμα μια ευκαιρία» στον δήμιο για να «τελειώσει τη δουλειά» και να επιστρέψει η «ανάπτυξη» (αλήθεια, για ποιους;), τότε, πρέπει να ανησυχούμε ιδιαίτερα.
Οι καλά σχεδιασμένες επιθέσεις που δέχεται το ΚΚΕ κυρίως από τους εκπροσώπους του δικομματισμού, η αισχρή, βρωμερή, χυδαία κατασυκοφάντηση κάθε εργατικής διεκδίκησης και ο «επιστημονικός» αντικομμουνισμός των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης καθώς και η συνεχής επίκληση από μέρους τους μιας «πολιτικής σταθερότητας» (από ποιον άραγε να κινδυνεύει;) για «το καλό της πατρίδας», σε συνδυασμό με την εκλογή στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ενός αδίστακτου και επικίνδυνου πολιτικού, που ήδη άρχισε να μας κάνει σχεδόν να… νοσταλγούμε τον… ΓΑΠ, σηματοδοτούν εξελίξεις δυσοίωνες και μαύρες για το λαό.
Απέναντι σ’ όλους αυτούς, απέναντι σε μέτωπα «μαύρα» ή άλλων αποχρώσεων, είμαστε αναγκασμένοι να μην χαλαρώνουμε ούτε λεπτό. Να εντείνουμε την προσπάθειά μας να πείσουμε για τις θέσεις μας το λαό, εκεί που αυτός κινείται κι αναπνέει. Στους χώρους δουλειάς, μόρφωσης, στις γειτονιές, παντού. Οι συνθήκες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, δεν μας ευνοούν. Δεν απογοητευόμαστε, αλλά δεν πετάμε και στα σύννεφα. Δεν πρέπει ποτέ να μένουμε ευχαριστημένοι από τα αποτελέσματα της δουλειάς μας. Κρίνονται πολλά για το μέλλον του λαού από το πόσο εμείς είμαστε σε θέση να τον πείσουμε, να τον εμπνεύσουμε, να κινητοποιήσουμε δυνάμεις που βουλιάζουν στο τέλμα της απογοήτευσης, του μαρασμού και της ανημπόριας.
[ΜΑΡΤΗΣ 2012]
