Η σημερινή σελίδα της σειράς «ΕΠΟΝίτες ΗΡΩΕΣ» είναι αφιερωμένη στον
Άκη Μπάτζιο, τον επονίτη από τη Λάρισα που ταπείνωσε τους βασανιστές
του, δεν λύγισε μπρος στο θάνατο, κι έστειλε μήνυμα στους συντρόφους του
να συνεχίσουν τον αγώνα που αφήνει στη μέση. Της γενιάς εκείνης των
αγωνιστών που μη έχοντας άλλο να δώσουν στο λαό, του προσφέρουν όταν
χρειαστεί, σεμνά κι αθόρυβα, τη ζωή τους.
Το κείμενο που ακολουθεί πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επονίτης,
«μηνιάτικη έκδοση της νεολαίας», Μάρτης 1952. Από τα Αρχεία Σύγχρονης
Κοινωνικής Ιστορίας.
«Συνεχίστε τη δουλειά που εγώ αφήνω στη μέση». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που είπε ξεψυχώντας στην αγκαλιά της μάνας του.Είκοσι μέρες στα μπουτρούμια της ασφάλειας της Λάρισας δοκίμασε όλα τα φρικτά βασανιστήρια. Τρεις μέρες βρισκόταν σε αφασία. Μάταια τον αναζητούσε η μάνα του. Αυτοκτόνησε απαντούσαν οι δήμιοί του. Και χρειάστηκε η επέμβαση του σοβιετικού αντιπροσώπου στη βαλκανική επιτροπή που τότε βρισκόταν στη Λάρισα για να τον παραδώσουν.Τρεις μέρες αργότερα η παράνομη εφημερίδα «Αλήθεια» της οργάνωσης Λάρισας καλούσε τους κομμουνιστές, τους Επονίτες, τους αγωνιστές ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμα του θαρραλέου Επονίτη Άκη. Να παίρνουν τα μυστικά της οργάνωσης μαζί τους, όπως τα πήρε κι ο Άκης, να εμπνέονται απ’ το παράδειγμά του και να αντιμετωπίζουν έτσι θαρραλέα, πιστοί στο λαό και στα ιδανικά μας, την ασφάλεια, τα βασανιστήρια.
Άκης Μπάτζιος (1925-1947)Ο Άκης γεννήθηκε το 1925 στη Λάρισα. Τέλειωσε το Γυμνάσιο με άριστα. Οι συμμαθητές του τον αγαπούσαν για τον ευθύ χαρακτήρα του, την ειλικρίνειά του, την αγάπη που έτρεφε γι’ αυτούς. Μισούσε την αδικία. Όταν το 1912 οι καθηγητές ζητούσαν σιτάρι για να δώσουν στο μαθητή το απολυτήριο, αυτός αγανάκτησε, διαμαρτυρήθηκε στο Γυμνασιάρχη αψηφώντας αν αυτό θα του κόστιζε πολλά.Αγαπούσε το βιβλίο και το είχε για καλύτερη συντροφιά. Γρήγορα γνώρισε τα βιβλία που μιλούσαν για την αδικία, για το σάπιο κοινωνικό καθεστώς κα( προσανατολίστηκε σ’ αυτό.Το 1942 οργανώθηκε στο Θεσσαλικό Ιερό λόχο και με την ίδρυση της ΕΠΟΝ έγινε φλογερός τραγουδιστής της. Γραμματέας πρώτα μαθητικού τμήματος, ύστερα της συνοικίας Άγιος Κωνσταντίνος κι αργότερα μέλος του Συμβουλίου Λάρισας.Πρωτοστατεί στην κινητοποίηση της νεολαίας για το ψωμί, ενάντια στην τρομοκρατία, γράφει συνθήματα, βγάζει την παράνομη εφημερίδα της ΕΠΟΝ Λάρισας, οργανώνει ένοπλη ομάδα επονιτών στις συνοικίες της Λάρισας.Η απελευθέρωση της Λάρισας απ’ τον ΕΛΑΣ τον βρίσκει επικεφαλής της οργάνωσης νεολαίας. Μετά τη Βάρκιζα πιάνεται για τη δράση του 4 φορές απ’ την ασφάλεια, βασανίζεται μα δεν λυγίζει.Όταν το 1946 η επονίτικη οργάνωση της Λάρισας δέχεται τα πρώτα χτυπήματα και παθαίνει ζημιές αναλαμβάνει γραμματέας της. Δουλεύει για την ανασυγκρότηση της. Δουλεύει στο παράνομο τυπογραφείο της Κ. Ο. Λάρισας, βγάζει προκηρύξεις, τρικ και καλεί τη νεολαία της Λάρισας ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα των θαρραλέων επονιτών π’ άρπαξαν τα όπλα και μάχονται στα βουνά.Μαζί μ’ άλλους επονίτες τα ξημερώματα της 23 του Φλεβάρη 1947 κρέμασαν πάνω στην έδρα του Β’ Σώματος στρατού τη σημαία της ΕΠΟΝ και γέμισαν τη Λάρισα σπό τρικ και προκηρύξεις. Τη μέρα αυτή προδόθηκε και πιάστηκε απ’ την ασφάλεια.***Από τότε η νεολαία της Λάρισας κι ο λαός έχασαν ένα απ’ τα καλύτερα παιδιά της. Οι επονίτες της Λάρισας, όταν έμαθαν το θάνατό του βγάλαν τρικ και γράψαν στα συνθήματα «θα εκδικηθούμε το θάνατό σου». Στην παράνομη εφημερίδα τους γράφαν «μας εμψυχώνει το παράδειγμα του Άκη».Λίγες μέρες αργότερα μια ομάδα επονίτες απ’ τη Λάρισα έφτασαν στο βουνό και ζητούσαν όπλα, ακολούθησαν κι άλλοι. Άλλοι μιλούσαν για τον Άκη το γραμματέα τους, τον αρχηγό τους. Πολλοί απ’ αυτούς ζούνε σήμερα και μαζί με τους νέους και τις νέες στην Ελλάδα συνεχίζουν την παράνομη δράση του Άκη, κι αυτοί που φιλοξενούνται στις Λ. Δημοκρατίες θα τιμήσουν την επιταγή πού άφησε ο Άκης όταν ξεψυχούσε στα χέρια της μάνας του. «Συνεχίστε τη δουλειά που εγώ αφήνω στη μέση».
Για τη σειρά του ΑΤΕΧΝΩΣ «ΕΠΟΝίτες ΗΡΩΕΣ»
Έχουμε χρέος να μην ξεχνάμε το παρελθόν. Να μελετάμε τα ιστορικά
γεγονότα, τις νίκες και τις ήττες του λαϊκού κινήματος, να διδασκόμαστε
από τη δράση των ηρώων του. Χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές έπεσαν νεκροί την
περίοδο της Κατοχής και τα χρόνια που ακολούθησαν μετά την απελευθέρωση.
Χιλιάδες αγόρια και κορίτσια πέρασαν στις γραμμές της ΕΠΟΝ και των
Αετόπουλων έχοντας μοναδικό κίνητρο τη δίψα για λευτεριά και μια
καλύτερη ζωή, χωρίς να λογαριάζουν ότι μπορεί και να χάσουν τη δική τους
ζωή, χωρίς να προσδοκούν σε ανταλλάγματα ή αναγνώριση της προσφοράς
τους. Απέναντι στη θυσία του ανθού της ελληνικής νεολαίας εκείνα τα
χρόνια, το δικό μας χρέος στέκει αξόφλητο.
Στο ΑΤΕΧΝΩΣ ξεκινήσαμε μια νέα ενότητα δημοσιεύσεων κάτω από τον
τίτλο «ΕΠΟΝίτες ΗΡΩΕΣ». Αντλώντας υλικό κυρίως από το περιοδικό της ΕΠΟΝ
«Νέα Γενιά», αλλά και αλλού, φιλοδοξούμε να φέρουμε στο φως, μέσω του
διαδικτύου, μικρά αφιερώματα-πορτραίτα μεγάλων ηρώων. Αρωγούς σε αυτή
την προσπάθεια θα έχουμε την έκδοση-λεύκωμα της Σύγχρονης Εποχής από το
αρχείο της «Νέας Γενιάς», το Επιμορφωτικό Κέντρο Βιβλιοθήκη – Αρχείο
«Χαρίλαος Φλωράκης», τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, αναμνήσεις
αγωνιστών και άλλες πηγές.
Τα ήδη αναρτημένα αφιερώματα θα ενημερώνονται-εμπλουτίζονται με νέα στοιχεία όταν αυτά ανακαλύπτονται.
Στην ίδια σειρά:
Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016.
