Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κώστα Πετρόπουλο. Όχι απλά και μόνο επειδή συμμετέχει ως υποψήφιος βουλευτής (Επικρατείας) στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Για το μάθημα ζωής που μάς δίνει τόσα χρόνια, μέσα και έξω από τα γήπεδα. Ένα μάθημα που ξεκίνησε να «παίζεται» στα γήπεδα με την πορτοκαλί μπάλα, στη συνέχεια πήρε θέση έξω από την πλάγια γραμμή του παρκέ, και δεν σταμάτησε να εκτυλίσσεται μέσα στους μικρούς και μεγάλους αγώνες του λαού μας.
Ο
Κώστας Πετρόπουλος ανεβαίνει στο βήμα της εκδήλωσης όπου λίγο νωρίτερα ο ΓΓ της
ΚΕ του ΚΚΕ Δημ. Κουτσούμπας ανακοίνωσε τα ψηφοδέλτια του Κόμματος. Πριν
διαβάσει από το χειρόγραφο τον σύντομο χαιρετισμό του, μας δείχνει για μια ακόμα
φορά τι σημαίνει ―εκτός από μεγάλος αθλητής
και προπονητής― να είσαι αληθινός αγωνιστής:
«Συνήθως
σε τέτοια θέση βρίσκομαι μετά από αγώνες και, συνήθως, σε πολύ δύσκολες
συνθήκες, γιατί ήμουν (προπονητής) σε ομάδες
«μικρομεσαίες» και συνήθως έχανα. Αλλά δεν πειράζει. Αυτό με δυνάμωσε
πάρα πολύ. Μου έδωσε πολλή δύναμη για τη ζωή γενικότερα. Το νιώθω ακόμα μες στο
πετσί μου. Τους αγώνες αυτούς τους νιώθω μες στο πετσί μου»…
Αυτά τα λόγια, ενός αγωνιστή των γηπέδων και της ζωής, να μην τα παρατάς, να μη παραδίνεσαι παρά τις ―πρόσκαιρες― ήττες, να βγαίνεις δυνατότερος από αυτές και να συνεχίζεις τον αγώνα μέχρι την τελική νίκη, είναι το αποκρυστάλλωμα μιας πορείας που ξεκίνησε όταν οι καταπιεσμένοι κατανόησαν και πίστεψαν ότι μπορούν να σπάσουν τα δεσμά της σκλαβιάς τους και δεν θα σταματήσει αν δεν λευτερωθούν για πάντα.
