Η
Σωτηρία Βασιλακοπούλου ήταν φοιτήτρια της Παντείου (σημερινό Πάντειο Πανεπιστήμιο)
και μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ). Στις 28 Ιούλη του 1980,
μαζί με συντρόφους της, νέα παιδιά, βρισκόταν έξω από την πύλη του εργοστασίου “ETMA” και μοίραζαν προκηρύξεις στους εργάτες. Η
Σωτηρία δολοφονήθηκε από την εργοδοσία με φριχτό τρόπο. Πούλμαν της επιχείρησης
που μετέφερε εργάτες που σχόλασαν, με την ρητή εντολή να περάσει με μεγάλη
ταχύτητα από την πύλη (για να μην προλάβουν οι εργάτες να απλώσουν τα χέρια
τους και να πάρουν τις προκηρύξεις), πέρασε από πάνω της και την πολτοποίησε.
Η
δολοφονία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου καταγράφηκε από τις αστυνομικές δυνάμεις
που βρισκόντουσαν εκείνη την ώρα στο εργοστάσιο (μετά από κλήση της διεύθυνσης) ως «τροχαίο ατύχημα» και έτσι
αντιμετωπίστηκε από μεγάλη μερίδα του τύπου. Η ΠΑΝΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ, εφημερίδα της
Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας που έβγαινε κάθε μήνα, στο φύλλο του Αυγούστου πρόβαλε το γεγονός
από την πρώτη της σελίδα, αποκαλύπτοντας -από τον τίτλο ακόμα- το πραγματικό περιεχόμενο
αυτού του εγκλήματος.
“ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΘΥΜΑ ΤΑΞΙΚΟΥ
ΑΓΩΝΑ
ΣΩΤΗΡΙΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η εργοδοσία και γενικά οι
εκμεταλλευτές ποτέ δεν υπολογίζουν το έγκλημα, αν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά
τους. Η αιματηρή πορεία της εργατικής τάξης επιβεβαιώνει αυτή την αλήθεια.
Αμέτρητα τα θύματα που έπεσαν από δολοφονικά χέρια που οπλίστηκαν από τους
εχθρούς της εργατικής τάξης.
Αυτό που μετράει γι’ αυτούς,
είναι μόνο το πώς να διατηρήσουν τα εκμεταλλευτικά τους προνόμια. Και με βάση
αυτή την απάνθρωπη ψυχολογία θα πρέπει καθένας που αμφισβητεί αυτά τα δήθεν
δικαιώματά τους να εξοντώνεται.
Η βία, η τρομοκρατία, οι
απολύσεις στους τόπους δουλειάς με την ανοχή της κυβέρνησης, αυτούς τους
σκοπούς εξυπηρετεί.
Έτσι έγινε και στην ΕΤΜΑ.
Μόλις η διεύθυνση διαπίστωσε πως οι εργαζόμενοι κινήθηκαν να διεκδικήσουν
αγωνιστικά τα δικαιώματά τους και να βελτιώσουν την άθλια οικονομική τους
κατάσταση, η εργοδοσία έβαλε σε κίνηση τον μηχανισμό της καταπίεσης και της
τρομοκρατίας.
ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
Κείνη τη μέρα έξω από το
εργοστάσιο βρίσκονταν συνεργεία που διένειμαν προκηρύξεις που καλούσαν τους
εργάτες να πάρουν μέρος στην εργατική συγκέντρωση που πραγματοποιούσαν τα
σωματεία της Αθήνας και ν’ αγωνιστούν οργανωμένα ενάντια στην πολιτική της
ακρίβειας και της μονόπλευρης λιτότητας.
Η εργοδοσία εφαρμόζοντας την
πολιτική της κατατρομοκράτησης των εργαζομένων και επιδιώκοντας να μην πάρουν
τις προκηρύξεις που μοίραζαν οι νεολαίοι, έδωσε εντολή, ενισχυμένη κι από την
αστυνομία που είχε καλέσει, να ξεκινήσουν τα πούλμαν που μετέφεραν τους εργάτες
με μεγάλη ταχύτητα.
Κατά την έξοδό του το πούλμαν,
με οδηγό τον Μάριο Χαρίτο, έκανε απότομη στροφή στην έξοδο του εργοστασίου και
με ταχύτητα πέφτει πάνω στους νεολαίους. Η Σωτηρία δεν προφταίνει να
απομακρυνθεί, την χτυπάει και πέφτει κάτω.
Η ομάδα των νέων βάζει τις
φωνές και ζητάει από τον οδηγό να σταματήσει γιατί κάτω από το αυτοκίνητο
βρισκόταν η Σωτηρία. Ο οδηγός δεν φρενάρει, αλλά αναπτύσσει ταχύτητα και οι
πίσω ρόδες περνάνε από πάνω της και την πολτοποιούν. Ακόμα και μετά το έγκλημα
δεν σταματάει.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι παρά
την παρουσία της αστυνομίας, το πούλμαν το σταμάτησαν οι νεολαίοι και μετά από
διαμαρτυρίες τους.
Έτσι, η φοιτήτρια Σωτηρία
Βασιλακοπούλου, διαποτισμένη από τα μεγάλα ιδανικά της εργατικής τάξης, για την
απελευθέρωσή της από την εκμετάλλευση και την καταπίεση, έπεσε θύμα του ταξικού
μας αγώνα.
Η εργατική τάξη της χώρας μας
θα θυμάται πάντα την αγνή αυτή αγωνίστρια και πιστή φίλη της, που έδωσε, στα 21
της χρόνια, τη ζωή της γι’ αυτήν.
ΠΑΝΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ, Αύγουστος 1980”
Η
πρώτη σελίδα της Πανοικοδομικής με τη φωτογραφία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου,
ήταν το εξώφυλλο της μπροσούρας που κυκλοφόρησε η Ομοσπονδία με τις θέσεις του 11 Συνεδρίου,
που έγινε μερικές βδομάδες αργότερα.
Την
θυσία της Σωτηρίας τη βάζουμε σημαία στους αγώνες μας σήμερα περισσότερο από
ποτέ. Σήμερα που κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο μόνος δρόμος που υπάρχει για να
βαδίσουμε είναι της ισοπέδωσης των δικαιωμάτων και των καταχτήσεών μας και η
εξαθλίωση, ή, κάποιοι άλλοι, ότι η κόλαση μπορεί να γίνει «πιο ανθρώπινη»,
εμείς απαντάμε με παραδείγματα ηρωισμού και αυταπάρνησης σαν αυτό της Σωτηρίας
Βασιλακοπούλου. Η θυσία της δεν πήγε χαμένη. Ο καλύτερος φόρος τιμής στο
πρόσωπό της είναι η συνέχιση του αγώνα.
Κυριακή
27 Ιούλη 2014.
