Θλίψη,
οργή και αηδία μου προκαλεί ―και― το
σημερινό άρθρο του κ. Στάθη Σταυρόπουλου στον Ενικό. Αηδία, για το ―με άφταστη
μαστοριά― χτίσιμο των «επιχειρημάτων» του, έτσι ώστε όποιο και να είναι το
αποτέλεσμα το βράδυ των εκλογών, ο... φταίχτης (μαντέψτε ποιος είναι αυτός) να παραμένει ο ίδιος.
Οργή, γιατί για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται πως από όλους τους αντιπάλους του κόμματος, όσοι θήτευσαν κάποτε σε αυτό του επιτίθενται με φανατισμό που θυμίζει ταλιμπάν, προσβάλλοντας
τη νοημοσύνη όσων ―τουλάχιστον― κουβαλάμε μερικές δεκαετίες στην πλάτη μας και
δεν περιμένουμε να διδαχτούμε τη
σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου από τον κ. Σταυρόπουλο. Θλίψη, γιατί η ένδεια
επιχειρημάτων (τον) οδηγεί στην ολισθηρή
πεπατημένη του ψέματος και της συκοφαντίας.
Ένα
«γινάτι» λοιπόν, και ένας «φόβος», είναι κατά τον κ. Σταυρόπουλο η βάση της
πολιτικής του ΚΚΕ (της «ηγεσίας Κουτσούμπα» για να μην αδικήσουμε το γραφτό
του) που... ζει «κλεισμένο» στον δικό του, «καθαρό» κόσμο... Έτσι απλά. Κουβέντα για την ταμπακιέρα. Δεν υπάρχει χώρος στα άρθρα του για αντιπαράθεση επί της ουσίας με τις
θέσεις του ΚΚΕ. Ο κ. Σταυρόπουλος
τις γνωρίζει καλά, όπως επίσης καλά γνωρίζει πως μια στα ίσια αντιπαράθεση επί θέσεων και προγραμμάτων θα
ήταν καταστροφική για τις επιδιώξεις του ίδιου και των συντρόφων του της
Κουμουνδούρου. Που δεν είναι άλλες, την παρούσα χρονική στιγμή, από την εξής μία: Η ―με μεθοδικές
κινήσεις― κατασκευή του άλλοθι (μαντέψτε
ποιο είναι αυτό) στην περίπτωση που οι επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές είναι χαμηλότερες των
προσδοκιών τους.
Κανένα «γινάτι», κανένας «φόβος». Οι θέσεις του ΚΚΕ για το παρόν και το μέλλον
είναι κρυστάλλινες και στέκουν αμείλικτες. Αν δεν μπορείτε να αντιπαρατεθείτε πάνω σε αυτές, κύριε Σταυρόπουλε, μην ασχολείστε με τους
κομμουνιστές. Αφήστε το ΚΚΕ στον «κόσμο του». Διαψεύστε το, όμως, με την πολιτική σας...
Δευτέρα
5 Μάη 2014.
