Σήμερα
το απόγευμα στην πλατεία στο Χαλάνδρι. Από τη μια πλευρά, στη σειρά,
τα προεκλογικά περίπτερα των δημοτικών συνδυασμών. Από την απέναντι πλευρά
τα περίπτερα κάποιων κομμάτων. Τα κλασικά ξύλινα κιόσκια που χρησιμοποιούνται σε κάθε
εκλογική αναμέτρηση. Τα περίπτερα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (αν δεν κάνω λάθος) και του
ΣΥΡΙΖΑ μέχρι προχτές την Παρασκευή γειτόνευαν.
Σήμερα
το απόγευμα είδα ένα άλλο να έχει «χωθεί» ανάμεσά τους. Όχι, δεν ήταν ένα
συνηθισμένο κιόσκι, αλλά… μια ορειβατική σκηνή! Ναι καλά διαβάσατε. Μια στημένη
ορειβατική σκηνή που πάνω από την είσοδό της, κρεμόταν ένα ταμπελάκι που έγραφε
«Το ποτάμι»! Η «έκπληξη» δεν σταματούσε εδώ. Μπροστά στο αντίσκηνο ήταν
σταθμευμένο ένα ποδήλατο... βουνού (mountain bike), και δίπλα στο ποδήλατο στεκόταν ένας τύπος που φορούσε
κράνος, κολάν, γιαλιά με αντανάκλαση, και δερμάτινα γαντάκια κομμένα στα
δάχτυλα, ενώ στην πλάτη είχε κρεμασμένο ένα σακίδιο σαν του αρχηγού του. Όλα αυτά στην κεντρική πλατεία του Χαλανδρίου...
Δεν
πρόλαβα να δω περισσότερα, όπως, ας πούμε, αν υπήρχε προς διάθεση και έντυπο υλικό,
γιατί άναψε το «πράσινο». Κάνοντας τη σχετική έρευνα στο διαδίκτυο-γκουγκλ (από όπου και η φωτογραφία),
έμαθα ότι τα αντίσκηνα αποτελούν απόφαση του κόμματος για λόγους οικονομίας. «Με
περίπου 3.000 ευρώ το πολύ, θα στήσουμε τα εκλογικά κέντρα και θα έχουμε
παρουσία σε όλη την χώρα», δήλωσε ο αρχηγός Σταύρος, «όταν στα υπόλοιπα κόμματα αυτό θα
στοιχίσει 50, 70 ή και 150 χιλιάδες ευρώ». Και, «φυσικά», μέσα στα «υπόλοιπα»
κόμματα τσουβάλιασε και το ΚΚΕ (θέλοντας να δείξει ακόμα μεγαλύτερη τη... διαφορά του κόμματός του) που, απ’ όσο θυμάμαι, όχι και πολύ παλιά, τα
προεκλογικά κιόσκια τα στήναμε, διακοσμούσαμε και υπηρετούσαμε με βάρδιες μέλη και φίλοι του κόμματος.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης και «το ποτάμι» του καταβάλλουν
προσπάθεια και εφευρίσκουν τρόπους για να πείσουν ότι φέρνουν το «νέο» στην πολιτική σκηνή. Με προσεκτικά
βήματα, καταστρωμένο σχέδιο, κατέχοντας ο ίδιος την τεχνογνωσία στον τομέα της
επικοινωνίας και έχοντας την αμέριστη
συμπαράσταση-προβολή των αστικών ΜΜΕ, άπλωσαν δίχτυα με στόχο να
κεφαλαιοποιήσουν τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια στις επερχόμενες εκλογές. Σε αυτή την κατεύθυνση στοχεύουν
κυρίως στη νεολαία. Αυτό εξυπηρετεί το «στιλάκι» με τα σακίδια, τα αντίσκοινα
και τα κολάν. Οι δήθεν «εναλλακτικοί» τύποι, που δεν συμβιβάζονται με το παλιό,
είναι πρωτίστως «πετυχημένοι», ενίοτε αθλητικοί, εννοείται μοντέρνοι και «κουλ», «ακούνε» τη νεολαία,
«αντισυμβατικοί», λίγο «οικολόγοι» κλπ.
Από
την άλλη, βέβαια, δεν το κρύβουν πως καημός τους είναι οι «συνεργασίες» και η
«συνεννόηση» των μεγάλων κομμάτων μετά τις εκλογές, ως προϋπόθεση όπως λένε, για να «πάμε» (βλ.
αστικό πολιτικό σύστημα) μπροστά. Στην ουσία, τα
ίδια δηλαδή που λέει και ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης, αλλά, εσχάτως, και ο Γλέζος…
Τίποτα
νέο δεν φέρνει «το ποτάμι». Πρόκειται για το παλιό που φόρεσε τα «εναλλακτικά» του. Ένα κόμμα-τσόντα στο αστικό πολιτικό σύστημα που έκανε την
εμφάνισή του τη στιγμή ακριβώς που το
σύστημα αναζητούσε «ανάσες». Δεν μπορούν να κρύψουν τη σαπίλα των ιδεών τους
ούτε στα αντίσκοινα, ούτε στα σακίδιά τους. Βρωμάει. Ο λαός και η νεολαία δεν
πρέπει να «τσιμπήσουν».
Δευτέρα
12 Μάη 2014.
