Αν
και οι απεργοσπάστες δεν έχουν όλοι το ίδιο επίπεδο (απεργοσπάστης γίνεται κάποιος
γιατί μπορεί απλά να του λείπει η στοιχειώδης
ταξική συνείδηση, ή να είναι το τσιράκι-ρουφιάνος της εργοδοσίας, ή να αμείβεται
καλύτερα από τους συναδέλφους του, ή να
προΐσταται άλλων εργαζομένων-συναδέλφων του κλπ.), έχουν τα ίδια «επιχειρήματα».
Όταν προσπαθούν να σπάσουν την απεργία επικαλούνται το «δικαίωμά» τους στην εργασία, και καταγγέλλουν τους «κακούς» απεργούς συναδέλφους και το σωματείο που δεν τους αφήνουν να εργαστούν, ότι τους το καταπατούν. Το ίδιο κάνουν και στην περίπτωση που σπάσουν την απεργία, όπως ο Δημοσιογράφος Πορτοσάλτε (τι πρωτότυπο), ο οποίος υπερασπιζόμενος το «δικαίωμα» του αυτό βρέθηκε εκτός «κακού» σωματείου.
Όταν προσπαθούν να σπάσουν την απεργία επικαλούνται το «δικαίωμά» τους στην εργασία, και καταγγέλλουν τους «κακούς» απεργούς συναδέλφους και το σωματείο που δεν τους αφήνουν να εργαστούν, ότι τους το καταπατούν. Το ίδιο κάνουν και στην περίπτωση που σπάσουν την απεργία, όπως ο Δημοσιογράφος Πορτοσάλτε (τι πρωτότυπο), ο οποίος υπερασπιζόμενος το «δικαίωμα» του αυτό βρέθηκε εκτός «κακού» σωματείου.
«…Την
Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013 κατά τη
στάση εργασίας που κήρυξε η ΕΣΗΕΑ σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, ο διευθυντής
του ραδιοσταθμού και μέλος της ΕΣΗΕΑ,
Άρης Πορτοσάλτε, πραγματοποίησε
τρίωρη ραδιοφωνική εκπομπή, όση διάρκεια είχε και η στάση εργασίας, με θέμα
την κρίση στα ΜΜΕ. Στην ίδια εκπομπή οι
επιθέσεις προς το Σωματείο ήταν πολλές»…
Ένα
απόσπασμα από το σκεπτικό της ομόφωνης απόφασης της ΕΣΗΕΑ (ολόκληρη εδώ),
σύμφωνα με την οποία το συνδικαλιστικό όργανο διέγραψε για ένα χρόνο από τα
μητρώα του τον Δημοσιογράφο Άρη Πορτοσάλτε.
Και
έσταξε η ουρά του γαϊδάρου…
Παρασκευή
11 Απρίλη 2014.
