…ούτε στο σινεμά. Πού ξεκίναγες να πας, πες μου, μετά από τόση (σου έπεσε και βαριά απ’ ότι κατάλαβα) γαλοπούλα; Υπήρχε λόγος να πας σινεμά; Εκεί που πηγαίνουν οι «πολλοί»; Δεν έβαζες καλύτερα κανένα ντιβιντί στην χάι-ντεφινίσιον πλάσμα σου, ν’ ανάψεις και δυο κεριά, να βάλεις κι ένα ποτήρι κρασί (ή, καλύτερα, σόδα για να χωνέψεις τη γαλοπούλα), και να «ονειροπολήσεις» όσο θέλεις και με την ησυχία σου; Μερικές φορές δεν σας καταλαβαίνω εσάς τους πνευματικούς ανθρώπους… Αμ, το άλλο; Πας σε ταινία του Σκορσέζε και περιμένεις να δεις «φιλμάκι»;! Άνοιξε ένα «αθηνόραμα» βρε αδερφέ, μια εφημερίδα, ένα διαδίκτυο να ενημερωθείς τι πας να δεις! Γι’ αυτό την πάτησες…
…και ένοιωσες «τον βόθρο του τελευταίου σταδίου του καπιταλισμού να ξεχειλίζει μέσα στα μούτρα σου. Άντρες έτοιμους να τα φάνε όλα από όλους, να τα πηδήξουν όλα, να τα σνιφάρουν όλα, να τα εκπορνεύσουν όλα» να σου τα «τρίβει (ο Σκορσέζε) στη μούρη χριστουγεννιάτικα»… Τι ήταν αυτό που πέρασες κυρία Διβάνη μου;! Είναι μετά να μην αηδιάσεις και να σηκωθείς να φύγεις στη μέση του έργου; Εγώ πάντως σε καταλαβαίνω. Άνθρωποι είστε και εσείς του πνευματικού κόσμου, έχετε (και εσείς) τις ανάγκες σας. Θέλετε να ξεφύγετε για λίγο από την σκληρή πραγματικότητα που ζουν οι «πολλοί» που σας περιτριγυρίζουν και σας χαλάνε την χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα: απλήρωτοι εργαζόμενοι, απολυμένοι, άνεργοι, άστεγοι… τσαμπατζήδες… Και δεν σας αφήνουν όλοι αυτοί οι άξεστοι, που βρίσκονται κυριολεκτικά μέσα στο βόθρο του τελευταίου σταδίου του καπιταλισμού και δεν περιμένουν τον Σκορσέζε να τους προκαλέσει αναγούλα χριστουγεννιάτικα…
Όμως πήρες, έστω με αυτόν τον «άκομψο» τρόπο, ένα μάθημα κυρία Διβάνη μου. Δεν αντέχεται πια «τόσος» καπιταλισμός, ούτε στο σινεμά. Φαντάσου (έχεις πλούσια φαντασία) στην πραγματική ζωή… των «πολλών» (που θα πάει... το παίρνουν κι αυτοί σιγά σιγά το μάθημά τους...). Και μην κατηγορείς τον Σκορσέζε. Δεν έχεις ακουστά πως... οι ταινίες είναι βγαλμένες από τη ζωή;
Σάββατο 4 Γενάρη 2014.
