Οι κόκκινες σημαίες των παππούδων μας
βρίσκονται καλά κρυμμένες τόσα χρόνια
στ’ ανήλιαγα υπόγεια της λαβωμένης ελπίδας,
μέσα σε παλιά ξύλινα κιβώτια από πολεμοφόδια,
προσμένοντας τα χέρια που θα τις σηκώσουν στον ήλιο.
Είναι διπλωμένες σφιχτά, σαν γροθιές,
δίπλα στα σκουριασμένα μέταλλα της επανάστασης.
Mυρίζουν έλατο και μπαρούτι.
Κρύβουν στο αίμα τους επιθανάτιους ρόγχους
και διαθήκες υπόσχεσης.
Περιμένουν.
Θ.Κ.Ν.
["στηθάγχη" - ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2012]
