Τα παράσημα της Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ)

Παράσημο Λένιν (1930), ανώτατο παράσημο της ΕΣΣΔ

Τα παράσημα της Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ) ήταν διακριτικά σύμβολα που απονέμονταν  ως ηθική αμοιβή για εξαιρετικές υπηρεσίες στο πεδίο της οικοδόμησης του κομμουνισμού, της υπεράσπισης της σοσιαλιστικής πατρίδας και για άλλες εξαιρετικές υπηρεσίες στο σοβιετικό κράτος και τη σοβιετική κοινωνία.

Το πρώτο σοβιετικό παράσημο ήταν της Σοβιετικής Σημαίας και καθιερώθηκε στις 16 Σεπτέμβρη του 1918, για την παρασημοφόρηση πολιτών που επέδειξαν εξαιρετική γενναιότητα στο πεδίο της μάχης. Το δικαίωμα της καθιέρωσης παρασήμων και της παρασημοφόρησης το είχε το Προεδρείο του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ.

Παράσημα απονέμονταν σε πολίτες της ΕΣΣΔ, επιχειρήσεις, ενώσεις, ιδρύματα, οργανώσεις, στρατιωτικές μονάδες, πόλεις κλπ. Απονέμονταν και σε πρόσωπα που δεν ήταν πολίτες της ΕΣΣΔ, καθώς και σε επιχειρήσεις, ιδρύματα, οργανώσεις, πόλεις κλπ. άλλων χωρών.

Ένα άτομο μπορούσε να στερηθεί το παράσημό του μόνο με απόφαση του Προεδρείου του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ, στις περιπτώσεις που είχε καταδικαστεί για κάποιο αδίκημα, είχε διαπράξει έγκλημα ή είχε πάψει να είναι πολίτης της ΕΣΣΔ.

Παράσημο Ερυθρού Αστέρα (1930)

Παράσημο Ναχίμοφ 1^ουκαι 2^ου  βαθμού (1944)

Παράσημο Πατριωτικού Πολέμου 1^ου και 2^ου βαθμού (1942)

Παράσημο Δόξας 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1943)

Παράσημο της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας (1928)

Παράσημο της Τιμητικής Διάκρισης (1935)

Τα παράσημα ανάλογα με το λόγο που απονέμονταν, χωρίζονταν σε τρεις κατηγορίες:

Α) για υπηρεσίες στην επανάσταση, για επιτυχίες στην εργασία, υπηρεσίες στην προστασία της σοσιαλιστικής πατρίδας, στην ανάπτυξη της φιλίας και της συνεργασίας μεταξύ των λαών, την εδραίωση της ειρήνης και άλλες υπηρεσίες στο σοβιετικό κράτος και την κοινωνία, είχαν καθιερωθεί (σε παρένθεση η χρονολογία καθιέρωσης):

1)     Παράσημο Λένιν (1930), ανώτατο παράσημο της ΕΣΣΔ.

2)     Παράσημο της Οκτωβριανής Επανάστασης (1967).

3)     Παράσημο της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας (1928).

4)     Παράσημο της Φιλίας των Λαών (1972).

5)     Παράσημο της Τιμητικής Διάκρισης (1935).

6)     Παράσημο της Δόξας της Εργασίας 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1974).

Παράσημο της Φιλίας των Λαών (1972)

Παράσημο Προσφοράς στις Ένοπλες Δυνάμεις της ΕΣΣΔ

Παράσημο της Δόξας της Εργασίας 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1974)

Παράσημο Προσωπικής Ανδρείας

Παράσημο της Οκτωβριανής Επανάστασης (1967)

Παράσημο της Μητρικής Δόξας 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1944)

Παράσημο της Νίκης (1943), ανώτατο πολεμικό παράσημο

Β) για υπηρεσίες στην υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας και άλλες πολεμικές υπηρεσίες, είχαν καθιερωθεί:

1)     Παράσημο της Νίκης (1943), ανώτατο πολεμικό παράσημο.

2)     Παράσημο της Κόκκινης Σημαίας (1924).

3)     Παράσημο Σουβόροφ 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1942).

4)     Παράσημο Ουσακόφ 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1944).

5)     Παράσημο Κουτούζοφ 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1942 και 1943).

6)     Παράσημο Ναχίμοφ 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1944).

7)     Παράσημο Μπογκντάν Χμελνίτσκι 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1943).

8)     Παράσημο Αλεξάντρ Νέφσκι (1942).

9)     Παράσημο Πατριωτικού Πολέμου 1^ου και 2^ου βαθμού (1942).

10) Παράσημο Ερυθρού Αστέρα (1930).

11) Παράσημο υπηρεσιών στις Ένοπλες Δυνάμεις της ΕΣΣΔ 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1974).

12) Παράσημο Δόξας 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1943).

Γ) για παρασημοφόρηση των μητέρων που είχαν πολλά παιδιά και για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, είχαν καθιερωθεί:

1)     Παράσημο της Μητέρας Ηρωίδας (1944)

2)     Παράσημο της Μητρικής Δόξας 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1944).

Παράσημο της Κόκκινης Σημαίας (1924)

Παράσημο Σουβόροφ 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1942)

Παράσημο Κουτούζοφ 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1942 και 1943)

Παράσημο Μπογκντάν Χμελνίτσκι 1^ου, 2^ου και 3^ου βαθμού (1943)

Παράσημο Αλεξάντρ Νέφσκι (1942)

Παράσημο Ουσακόφ 1^ου και 2^ου  βαθμού (1944)

Εκτός από την ηθική αμοιβή, με την παρασημοφόρησή του ο Σοβιετικός πολίτης απολάμβανε και προνόμια οικονομικής φύσης. Τα άτομα που είχαν τιμηθεί πχ με το παράσημο της Δόξας και των τριών βαθμών: σε περίπτωση ανικανότητας για εργασία οι συντάξεις τους (ακόμα και η ανώτατη) αυξάνονταν κατά 50%. Είχαν προτεραιότητα στην εξασφάλιση κατοικίας. Κατέβαλλαν το μισό ενοίκιο που πλήρωναν οι υπόλοιποι εργάτες και υπάλληλοι. Μια φορά το χρόνο είχαν το δικαίωμα δωρεάν ταξιδιού όπου επιθυμούσαν στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ, με οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο επέλεγαν. Είχαν επίσης το δικαίωμα να χρησιμοποιούν δωρεάν τις αστικές συγκοινωνίες. Εισάγονταν δωρεάν σε σανατόρια, λουτροθεραπευτικά κέντρα κλπ. 

[ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2013]