Διαβάζω σήμερα σε ένα σχόλιο του Ριζοσπάστη: «Είναι αληθινά «ζηλευτή» η ...μαεστρία με την οποία τα αστικά ΜΜΕ πλασάρουν την αντίληψη ότι η φτώχεια διδάσκει, ότι η φτώχεια μας βάζει μυαλό, ότι η φτώχεια μας κάνει καλύτερους.
Σε μια προσπάθεια να «εκτονωθούν» οι αντιδράσεις και η οργή του λαού για τα προβλήματα που προκαλεί η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, κάθε πλευρά στην καθημερινότητα της λαϊκής - εργατικής οικογένειας δίνει τροφή σε μια προπαγάνδα που ενισχύει την ανοχή των λαϊκών στρωμάτων. Για παράδειγμα, παλιότερα «ανθούσαν» τα ρεπορτάζ για το ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις δυναμώνουν λόγω της οικονομικής στενότητας, αφήνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ το συμπέρασμα ότι αυτή είναι ...ευεργετική».
Σε μια προσπάθεια να «εκτονωθούν» οι αντιδράσεις και η οργή του λαού για τα προβλήματα που προκαλεί η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, κάθε πλευρά στην καθημερινότητα της λαϊκής - εργατικής οικογένειας δίνει τροφή σε μια προπαγάνδα που ενισχύει την ανοχή των λαϊκών στρωμάτων. Για παράδειγμα, παλιότερα «ανθούσαν» τα ρεπορτάζ για το ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις δυναμώνουν λόγω της οικονομικής στενότητας, αφήνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ το συμπέρασμα ότι αυτή είναι ...ευεργετική».
Ας σκεφτεί ο τηλεθεατής που βομβαρδίζεται καθημερινά με την ύπουλη προπαγάνδα των «αντικειμενικών» ΜΜΕ, ποιοι δημιουργούν τέτοιου είδους «ειδήσεις», ποιοι τις γράφουν και ποιοι μας τις σερβίρουν από το γυαλί της τηλεόρασής μας. Πόσο πλουσιοπάροχα ζουν όλοι αυτοί οι μεγαλο-«δημοσιογράφοι», σε ποιες –ακριβές- περιοχές ζουν, τι σχέση, στ’ αλήθεια, έχουν αυτοί με τους απλούς, φτωχούς, λαϊκούς ανθρώπους που γίνονται οι δέκτες της «ενημέρωσής» τους.
Ας σκεφτεί αυτά τα «απλά» και αργότερα θα μπορέσει να καταλάβει και τα πιο «σύνθετα». Όπως πχ, ποιους εξυπηρετούν τέτοιες αντιλήψεις, που με τη μορφή δήθεν αθώων «ειδήσεων» και «συμπερασμάτων» εμποτίζουν τον εγκέφαλο του –αμέτοχου στα κοινά- τηλεθεατή, του διαβρώνουν τη σκέψη και του αφαιρούν τη βούληση; Ποιους υπηρετούν τα ΜΜΕ που δήθεν στέκονται με «ανθρωπιά» απέναντι στον φτωχό λαό που υποφέρει και προσπαθούν να τον πείσουν πως αυτό του επεφύλασσε η μοίρα του, ας το αποδεχτεί και ας πάμε παρακάτω;
Συνεχίζει το σχόλιο της εφημερίδας:
«Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και ρεπορτάζ που εμφανίζουν τις σύγχρονες μωρομάνες να έχουν στραφεί στο θηλασμό, επειδή κοστίζουν ακριβά τα βρεφικά γάλατα. Σ' αυτή τη βάση, τα ΜΜΕ εντοπίζουν τις θετικές συνέπειες που έχει το μητρικό γάλα για μητέρα και βρέφος και επιδοκιμάζουν την επιλογή της μητέρας ως σωστή, στοργική κτλ. Ομως, τέτοιες αποφάσεις δε συνδέονται μόνο (για την ακρίβεια δε συνδέονται κύρια) με την προσωπική ...ηθική ή την προσωπική απόφαση ενός εργαζόμενου ή μιας εργαζόμενης. Συνδέονται πρώτα απ' όλα με την κοινωνία μέσα στην οποία ζουν και ανατρέφουν τα παιδιά τους. Η κοινωνία καθορίζει καταλυτικά τις συνθήκες μέσα στις οποίες αποκτούν ή όχι τη δυνατότητα να προσφέρουν στο παιδί τους αυτό που χρειάζεται. Για παράδειγμα, επιδρά ή δεν επιδρά στην απόφαση μιας μητέρας να θηλάσει η ανάγκη να επιστρέψει στο μεροκάματο ακόμα και ελάχιστες εβδομάδες μετά τη γέννα; Η εντατικοποίηση, τα ωράρια - λάστιχο, η επιφόρτιση της εργαζόμενης μάνας με πολλαπλά καθήκοντα (που θα έπρεπε να εξασφαλίζονται στη λαϊκή οικογένεια από ένα δημόσιο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας), βοηθούν μια μωρομάνα να επιλέξει το θηλασμό; Η τρομοκρατία που κυριαρχεί μες στους τόπους δουλειάς, η λογική που λέει ότι μια μητέρα «κοστίζει» παραπάνω, φτάνει μερικές φορές να θεωρείται μέχρι και αντιπαραγωγική, βοηθά μια εργαζόμενη να επιλέξει το θηλασμό;... Φυσικά, όχι. Αλλά αυτοί οι παράγοντες «θάβονται» από τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ».
"Η φτώχεια θέλει καλοπέραση"...
Ήμουν μικρό παιδί, δεν είχα καταλάβει ακόμα καλά καλά τον κόσμο και μια φράση άκουγα συχνά στη γειτονιά, όταν τα βραδάκια οι γείτονες έβγαιναν στο δρόμο ή στα μπαλκόνια τους και ξόρκιζαν με λίγη ρετσίνα και ραδιόφωνο τη φτώχεια τους: «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Μια φράση-εργαλείο του συστήματος της εκμετάλλευσης, που πλάσαρε με χίλιους τρόπους στην καθημερινότητα των φτωχών ανθρώπων, την έβαλε στα χείλη τους, άλωσε τη σκέψη τους και τη ρίζωσε βαθιά στη συνείδησή τους.
Μια φράση που εκτός από μια μικρή δόση «αλήθειας» που περιέχει και σχετίζεται με την αισιοδοξία και παράλληλα την πίστη-προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον, στοχεύει στο να πείσει τελικά τους φτωχούς να αποδεχτούν πως η φτώχεια τους φέρει τη σφραγίδα της ιστορικής νομοτέλειας.
Σήμερα η φτώχεια –που ποτέ δεν εξαλείφτηκε από αυτόν τον τόπο- επανέκαμψε «πανηγυρικά» και τείνει να γίνει εξαθλίωση, για ολοένα και πιο πλατιές μάζες. Και επειδή η "καλοπέραση" φαντάζει σαν κάτι το πολύ μακρινό, και δεν μπορεί να πείσει πια κανέναν... φτωχό, εφευρίσκουν καινούργια "εργαλεία". Η προπαγάνδα που εκτοξεύεται από τις οθόνες των τηλεοράσεων, βρίσκει το στόχο της πιο εύκολα απ’ ότι θα φαντάζονταν και οι ίδιοι οι καπιταλιστές:
«Η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι εδώ, άνεργε, απλήρωτε εργαζόμενε, φτωχέ συνταξιούχε. Ανήκει σε σένα, αυτό σου ξημέρωσε η μοίρα, αυτό σου αξίζει στη ζωή. Κοίταξε λοιπόν να το αποδεχτείς, αυτό θα είναι το μέλλον σου από δω και πέρα. Μην απορείς για την κοινωνική ανισότητα, μην σκέφτεσαι, μην συγκρίνεις, μην ονειρεύεσαι. Και προπαντός, μην παλεύεις μην διεκδικείς, μην αγωνίζεσαι. Δεν είναι όλα μαύρα… Δες και τη… θετική πλευρά της ζωής βρε αδερφέ»…
Νισάφι πια… βρε αδερφέ!...
[ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2012]
