Δέος, σεβασμός και ευγνωμοσύνη...

Tζουμέρκα. Καταρράκτης, νομός Άρτας -  Υψόμετρο 1197 μ.

Σούρουπο Σαββάτου. Περίπου δώδεκα ώρες μετά το σταμάτημα της βροχής. Στεκόμαστε μουσκεμένοι απέναντι από τους δίδυμους καταρράκτες του χωριού. Τουλάχιστον 80-90  μέτρα μακριά από το σημείο που το νερό πέφτει και με δύναμη αγκαλιάζει την πέτρα.  Οι μικροσκοπικές σταγόνες του  μας ακολουθούν σε όποιο σημείο και αν σταθούμε. Κολλάνε στα ρούχα μας, στα χέρια, στο φακό,  θαμπώνουν τα μάτια. Ύστερα μας αφήνουν, στάζουν και γίνονται ξανά ένα με τη γη.

Άνθρωπος, νερό και πέτρα. Αρμονία ήχων, χρωμάτων και συναισθημάτων. Δέος,  σεβασμός και ευγνωμοσύνη στη μάνα γη…

(Μια ψηφίδα από τη  σύντομη, «αναγκαστική», μα υπέροχη απόδρασή μας στη γη των προγόνων μας. Σύντομα θα ακολουθήσουν και άλλες.)

Τρίτη 15 Οκτώβρη 2013.