Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

ΑΤΕΧΝΩΣ / Έχει δίκιο η κα Λυμπεράκη


Ένα από τα ελαττώματα της τάξης μας είναι να θιγόμαστε όταν κάποιος αναφερθεί σε αυτά. Ακόμα και όταν γνωρίζουμε ότι οι επιλογές μας είναι λαθεμένες, όταν βρεθεί κάποιος να μας το υπενθυμίσει, αντί να προβληματιστούμε εξοργιζόμαστε και καταφερόμαστε εναντίον του. Ειδικά όταν αυτός ο κάποιος προέρχεται από την αντίπαλη τάξη.

Έτσι, δηλώσεις όπως αυτή της Αντιγόνης Λυμπεράκη (βουλευτής – κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του Ποταμιού): «Δεν είναι κακοί, δεν είναι ανόητοι, δεν είναι αμόρφωτοι αυτοί που είναι φτωχοί. Απλώς κάνουν λάθος επιλογές σε κρίσιμες στιγμές», τις χαρακτηρίζουμε με έναν αξιοθαύμαστο αυτοματισμό «απίστευτες», «απαράδεκτες» και άλλα ακόμα βαρύτερα «κοσμητικά» επίθετα.

Η υπενθύμιση του μεγέθους μας ―του μεγέθους που εμείς επιλέξαμε να αξιοποιούμε― από τον ταξικό αντίπαλο μάς σπρώχνει να λειτουργούμε αμυντικά, θα έλεγε κανείς «συσπειρωτικά» πίσω από την ανάγκη να υπερασπιστούμε το «δικαίωμά» μας στη λάθος επιλογή: «Ναι, τόσος είμαι, αλλά εσύ δεν έχεις δικαίωμα να μου το λες κατάμουτρα»!

Μια άλλη διάσταση αυτού του φαινομένου είναι η δυσπιστία που δείχνουμε όταν κάποιος αυτομολήσει από το αντίπαλο ταξικό στρατόπεδο και ταχτεί με τα συμφέροντα της δικής μας τάξης (…«γίνεται αυτός να νοιάζεται για μένα περισσότερο από μένα;»). Την Λιάνα Κανέλλη, ας πούμε, μετά από τόσα χρόνια δεν είναι λίγοι αυτοί που την βλέπουν ακόμα με μισό μάτι.

Αν και φαίνεται έτσι, δεν είναι παράξενο που υπερισχύουν αυτά τα αντανακλαστικά, και στις «κρίσιμες στιγμές», όπως λέει και η κα Λυμπεράκη, ακολουθούμε λάθος επιλογές. Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, ζούμε σ’ ένα δοσμένο κοινωνικό σύστημα, με ό,τι σημαίνει αυτό. Γινόμαστε αναπόφευκτα φορείς ανεπαρκειών και αδυναμιών που μας οδηγούν σε λάθη και λειτουργούν ως τροχοπέδη στην πορεία προς την απελευθέρωση της τάξης μας.

Μας αρέσει είτε όχι, αυτή είναι η τάξη μας. Με τα καλά της και τα κουσούρια της και τις αδυναμίες που μάς μπόλιασε το σύστημα και που οφείλουμε να τις πολεμάμε όσο και τον ταξικό αντίπαλο. Γι’ αυτό παλεύουμε ν’ αλλάξει αυτό το κοινωνικό σύστημα. Αυτούς τους «φτωχούς» καλούμαστε να πείσουμε, μαζί τους θα παλέψουμε, μαζί θα γκρεμίσουμε το παλιό και θα χτίσουμε το νέο. Αυτή είναι η τάξη μας και για το συμφέρον της αξίζει να προσπαθείς να γίνει καλύτερος.

Δηλώσεις σαν την παραπάνω, ανεξάρτητα γιατί ξεστομίζονται και που αποσκοπούν, ας μας προβληματίζουν και ας μας κινητοποιούν· ας μη μας αποπροσανατολίζουν.

Τρίτη 30 Ιούνη 2015.